Dwaaltocht rond Nederhemert-Zuid!

Na weer een enerverende vakantie in Griekenland, ga ik gewoon weer verder met de ontdekking van ons eigen Nederland. Dus zondagochtend vroeg, sta ik met Moeder en Zusjelief in het lieftallige monumentale dorpje Nederhemert-Zuid. Niet geheel onbekend want afgelopen Mei hebben we het Hamaritha Klompenpad gelopen, wat hier van start ging (je kan het verhaal teruglezen met de titel 'Flierefluitend door het boerenland'). Nu willen we het dorpje beter leren kennen.

Nederhemert-Zuid ligt op een schiereiland, met prachtige boerderijen, een kasteel en een bijna honderdjarige speeltuin. Het dorpje telt circa 45 inwoners, en heeft de status 'beschermd dorpsgezicht'. Rondom het kasteel staan verschillende historische woningen, zoals Huize Wielestein, de oude pastorie. Nederhemert-Zuid, wordt ook wel 'Het Eiland van Nederhemert' genoemd. Nederhemert ligt op een oeverwal in de Doornwaard aan een oude bocht van de Maas, en bestond al in de 11e eeuw.

We beginnen al gelijk goed, in Mei stond er een mooi bord met een route beschrijving, nu niks meer te vinden. Foetsie! Dan gaan we maar een dwaaltocht rond het dorp lopen. Eerst langs een stuk weiland, we worden omringd door maisvelden en bloeiende piepers. Dan komen we in een bos terecht, waar Moederlief direkt in de alarmstand gaat. Haar wapen wordt tevoorschijn getrokken en er wordt driftig gesprayd tegen de .................muggen. Ze is ons andere avontuur niet vergeten, toen we wegvluchten uit het levensgevaarlijke Natuurgebied De Brand vlakbij Udenhout. Het bos dat officieel de Schans heet, wordt in de volksmond doolhof genoemd. Ohhh,Ohhh heel gevaarlijk voor ons, want verdwalen is niet moeilijk voor Pippie en Moederlief. Maar Zusjelief is heel goed bezig en loodst ons door dit kleine bos.

We komen uit bij de Moffendijk en steken die over, om weer langs een weiland verder te lopen. Gelukkig staat er nog een verkoelend briesje. Overal in het landschap zien we de grote bloeiende witte schermen van de Reuzenbereklauw. Ik vind ze echt prachtig, maar ze zijn gevaarlijk. Als je huid in aanraking komt met het sap van de plant, in combinatie met de zon kan dat ernstige brandwonden veroorzaken. We passeren een ooievaarsnest, waar de twee jongen voorzichtig over de rand koekeloeren. Ze houden ons in de gaten! We wandelen langs de akkers van de biologische kwekerij. De groene asperges zijn doorgeschoten, een klein konijntje schiet zigzaggend weg tussen de begroeiing. De wilde bloementuin is nog een explosie van kleur.

We lopen over de Kasteellaan richting het zuidelijk deel van het dorpje. Aan de verstilde Kerklaan staat hoog en vierkant, de Eilandkerk. Rondom achter een stokoude beukenhaag, de graven van hen die reeds zijn voorgegaan. Het kerkhofje is nog steeds in gebruik. Lopend over een soort houtwal,  overwoekerd met planten komen we weer uit bij de speeltuin, het punt waar we van start zijn gegaan. Tijd voor koffie met appeltaart, de taart zag er heerlijk uit maar schijn bedriegt ,hij leek wel honderd jaar oud net als de speeltuin. Maar dat mocht de pret niet drukken, we hadden een prachtige dwaaltocht door het mooie Nederhemert-Zuid.