Pippie de Pechvogel!

Mijn Griekse Adonis is al maanden bezig het internet af te struinen om ons toekomstige huis te vinden, namelijk een camper. Hij had het ideale paleisje gevonden voor zijn prinsesje. Er waren er maar drie in heel Nederland, en de allerbeste stond in Leeuwarden. En het was een pracht camper, maar we wilde toch zekerheid en lieten een inspectie uitvoeren. Nou bleek dus dat de camper veel te zwaar was, dus de papieren klopten niet. Dikke Pech! Dat wordt dus verder zoeken, maar we hebben de tijd. Chris gaat ook eerst zijn C1 rijbewijs halen, dan zit je altijd goed.

Nou, vrijdagochtend gingen Moederlief en ik weer aan de wandel. We hadden er zin in,  het was een poos geleden. De zon zat achter de wolken dus het was niet zo warm. We parkeren bij de Emmamolen in Nieuwkuijk, waar ook het begin van de route zou zijn. Gelukkig hadden we een kaart van de route, want de bewegwijzering was weer om te huilen. Ik wil mijn eerste foto maken, tot mijn verbijstering is de batterij helemaal leeg. Echt Vette Pech! Ik pak mijn telefoon, waar me nog meer tegenslag te wachtten staat, ook leeg. Pech! Dan maar Moederlief haar telefoon als camera, want onze belevenissen moeten toch vastgelegd worden.

We lopen over een dijkje, ik stop even bij een gedenksteen. Sinds een doorbraak van de Heidijk in 1880 bevindt zich hier de Nieuwkuijkse Wiel, ook wel Nieuwe Wiel genoemd. Even verder op komen we op een stuk horrordijk, het staat daar vol met eikenbomen. Wantrouwend kijk ik om me heen, want hier zijn al slachtoffers gevallen door de eikenprocessierups. Nichtje Irma had dikke pech en werd gek van de jeuk door de haren van die gruwelijke beesten. Verderop spelen de konijntjes tussen het struikgewas. Jeeh, wat een pech, met de telefoon kan ik ze niet goed fotograferen. Balen! 

Bij het uitzichtpunt Het Turfschip, drinken we ons theetje op een bankje. Het is bloedheet geworden, de koperen ploert brandt en we zijn ons vergeten in te smeren met zonnebrand. Weer Pech! We hebben een mooi uitzicht over de velden met de paarse kattestaarten en het gele Jacobskruiskruid. We besluiten deze pechwandeling in te korten en nemen een ander weggetje terug. We vluchten het Nieuwkuijkse Bosje in, om te ontsnappen aan de brandende zon. Het voormalige hakhoutbosje wordt beheerd door Natuurmonumenten. De maisvelden hebben pech, de groene stelen staan te verdorren op het land en het gaat voorlopig niet regenen.

Suzi staat op ons te wachten, maar die krijgt het ook op haar heupen en laat ons ook nog even schrikken om niet meer te schakelen. Pechmomentje! Later deed ze het gelukkig weer. Poeh! Poeh! Jullie begrijpen wel dat het deze keer pechfoto's zijn geworden. Nou iedereen de groeten en tot gauw!  Pippie de Pechvogel!