Flamingo’s en een dronken vlieg!

Vroeg in de morgen gaan we eerst even vogelen. Vlakbij onze ‘villa’ liggen de zoutpannen van de Golf van Kalloni. De baai is populair voor birdwatching. Flamingo’s en andere vogels overwinteren hier, hopelijk blijven sommige ook in de zomer hier. Dus Pippie de Vogelaar gaat op onderzoek uit, ik kan dit buitenkansje niet voorbij laten gaan.

We stoppen bij een vogelhut en klauteren de trap op, en loeren even door de luikjes. We zien veel flamingo’s, wel ver weg, toch een paar foto’s. Ze zijn trouwens ook niet roze, maar wittig. Het Eitje brengt ons dichterbij de zoutberg, die ligt te schitteren in de zon. Zwaar werk in die hitte. Met allebei prompt een natte voet steken we een stroompje over om iets dichter bij een paar flamingo’s te komen. Hebbes. En ook weer soepeltjes terug over de stapstenen.

Dan is het tijd het binnenland in te trekken, ons doel is vandaag Skala Sikaminia. Rond Agios Paraskevi brengt een binnendoor weggetje ons langs keuterboerderijtjes. In dit gebied staan overal paarden in de wei. Nog nooit gezien op de Griekse eilanden. Is me ook niet duidelijk wat ze er mee doen. Werk of hobby? Een kronkelende bergweg met diepe ravijnen en mooie uitzichten op het buurland Turkije. We komen aan in het dorp Mandamados. Hier worden we  geconfronteerd met het vluchtelingenprobleem waar vooral Lesbos de dupe van is. Een klein gebouw langs de weg, in een flits zie ik mensen op hun hurken die zitten te eten. Een deur staat open, ik zie duidelijk niet-Europese vrouwen met kinderen op de grond zitten. Een wachtpost buiten. Ik voel me toch geschokt, een voyeur, die een snelle blik werpt in een wereld die wij niet kennen. Van angst, corruptie en een vreselijk politiek spel waar mensen de dupe van worden. De werkelijkheid komt hard binnen.

We vervolgen stil onze weg en komen uit in het pittoreske kustdorpje Skala Sikaminia. Wat een schattig binnenhaventje met kleurrijke bootjes, een kerkje, leuke taverne’s en kunstzinnige winkeltjes. Het is weer helemaal goed. We drinken eerst wat in een cafeetje waar een papegaai het duidelijk naar zijn zin heeft. En wij ook. Later eten we een hapje en vervolgen zachtjes aan de terugweg. Het is heet, bloedheet. Tijd voor een siësta.

Later op de avond gaan we naar Skala Kalloni We hebben zin om lekker te gaan eten bij Taverne Dionysos, daar hadden we de eerste dag erg lekker geluncht. Hadden we niet moeten doen. Werd onze allerslechtste maaltijd ‘ever’ in Griekenland. Maar wel vreselijk gelachen. Skala Kalloni is de sardientjeshoofdstad van Lesbos. Dus Chris bestelt sardines en ik een pasta uit de oven. Brood was uitgedroogd, Oké kan gebeuren, tsipouro en de wijn smaakte goed. No Problem. Dan komt het eten, mijn pasta was bedolven onder 10 centimeter kaas met rauwe paprika en bacon uit een pakje. En misschien drie lepels spaghetti. Chris staart stomverbaasd naar zijn sardines, zijn niet schoongemaakt voor ze gegrild werden en je zag de schubben glinsteren. Jakkes! Dus we roepen de eigenaar, zeer vriendelijke man. En naast de sardines een berg DV frietjes. Wat in Griekenland nooit wordt gedaan is frietjes bij vis serveren. Dat is echt Not Done. Wij vragen het de aardige man, en biedt excuus, na excuus aan. Bij Grieken serveren we het anders, per ongeluk fout. Etc. etc. Wij hadden ondertussen allang de slappe lach gekregen.

Dan bieden we jullie wat fruit aan, zegt de man. Ja, lekker roepen wij enthousiast. Meisje serveert watermeloen, zet het op tafel neer en loopt heupwiegend weg. Een zwarte meloenpit komt tot leven en blijkt een dikke vlieg te zijn. Hij waggelt stomdronken van het zoete meloensap op zijn gemakje van het bord de tafel op. Elke keer valt hij om. Wij liggen helemaal in een stuip van het lachen en roepen de eigenaar maar weer. Die begint ook hard te lachen, en roept bij jullie gaat alles mis. 

Na een vriendelijk afscheid, we hoefde niet te betalen, lopen we naar de pizzatent. Dit was ons slechtste etentje ooit, maar we hebben vreselijke lol gehad door een dronken vlieg.😂😂