De Fonias Kloof!

Aflevering 6

Eindelijk ontbijtje in de zon. Chris draait zijn rug om en zijn olijfbrood is van tafel verdwenen. Ik roep; Houd de dief en Chris zet de jacht in op de harige dief en komt terug met zijn gehavende brood. Na een stevig ontbijt, de wandelschoenen aangetrokken. We gaan de Fonias Kloof ontdekken die even verderop ligt.

Even later gaan we bepakt (ik niet) op weg. Het is prachtig weer, de zon schijnt volop. Er loopt een pad langs de rivier, we horen het water murmelen. Overal grote schaduw gevende platanen in de meest bizarre vormen. Je blijft kijken. Goed kijken waar we lopen want het pad  is stenig en overal de kronkelende boomwortels waar je flink over kan vallen. We struinen door manshoge varens, ik blijf foto’s maken. Rode pijlen en steenmannetjes wijzen ons de weg. De rotsen worden groter, hele boomstammen liggen in de rivier, zachtjes aan stijgen we. Er zijn beekjes waar je in kan zwemmen, maar het water is nu ijskoud en helder als glas.

We wisselen kleding, te warm door dat geklauter. Eindelijk na een uur lopen komen we uit bij de voet van de waterval. We horen hem wel maar zien hem niet. We moeten eerst nog hink stap spring over een aantal rotsen en dan nog een aantal meter omhoog klimmen. Eindelijk zien we de Gria Vathra waterval. Mooi! Chris wil door naar de tweede waterval de Gerania. Ik vind het zo goed, dus hij gaat alleen een kijkje nemen. Ik wacht en geniet van alles om me heen. Een bord in de rotsen met foto van jongeman en sterfdatum laat zien dat het ook gevaarlijk kan zijn als je teveel risico neemt. 

Gelukkig komt mijn Griekse Adonis heel terug en klauteren we weer naar beneden en gaan op weg richting beginpunt. Daar aangekomen eerst een poosje uitblazen en wat eten. Dan rijden we nog een stukje de bergen in, ook mooi. Enkele huizen, wat wonen die eenzaam, ver weg van het wereldgebeuren. Nog even een foto gemaakt van Cape Kipos. Hier stopt de weg.

Laatste stop is bij Cape Fonias. Daar waar de rivier Fonias in zee uitmondt, staat de Fonias Tower. Een twaalf meter hoge verdedigingstoren, prachtig plekje aan zee. Ik loop er naar toe en tot mijn grote verbazing staat bovenop de hoge verdedigingsmuur een geit nieuwsgierig naar me te kijken. Erg grappig, je vindt ze echt op de meest vreemde plaatsen. De meeuwen krijsen, in de lucht een bijzondere wolk. Het was weer mooi vandaag!