Geef me nog een drupske.......!

Donderdag 30 Januari

Ik ga op stap, met twee doldwaze zusjes op leeftijd. Ze behoren tot de Kuisen-clan, een beroemde familie uit de Baardwijksestraat in Waalwijk. Deze Brabantse familie is bekend doordat zij geheel bestaat uit fuifnummers en feestbeesten. Mijn Opa en Oma hebben ze het goede voorbeeld gegeven. Met carnaval waren ze altijd 5 dagen zoek. Opa had ook nog eens de lach aan zijn kont hangen, dus er was altijd wel wat te vieren. Oeps! Ik moet er vandoor, de zusjes zijn er tussen uitgeknepen en ik neem mijn taak zeer serieus om op ze te passen.

We staan midden in het dorp Helvoirt, bij het bronzen standbeeld van Vincent van Gogh, één van Nederlands beroemdste kunstenaars. Hij groeide op in Brabant en woonde en werkte lange tijd in Frankrijk. Een kwart van zijn oeuvre schilderde hij in Brabant, onder meer zijn eerste meesterwerk De Aardappeleters. Van Gogh reisde in de periode 1871-1875 in de vakantie vaak naar Helvoirt. Zijn vader was hier in die periode dominee. Vincent hield altijd heimwee naar dit dorp.

Ondertussen kwebbelend met de zusjes ga ik op zoek naar de kerk waar Theodorus van Gogh, de vader van Vincent dominee was. Onderweg komen we nog langs een klein kerkhofje waar zich nog de grafstenen bevinden van een oom en tante van Vincent. Tegenover de kerk op Torenstraat 47 ligt de pastorie waar de vader van Vincent met zijn gezin woonde. Toch even leuk om gezien te hebben. Het liep trouwens met Vincent niet zo goed af. Hij werd een beetje kierewiet. Eerst sneed hij zijn oor af in een vlaag van verstandsverbijstering en later werd zijn zenuwziekte hem helemaal fataal. Op 27 Juli 1890 liep hij een korenveld in en schoot zichzelf met een pistool in zijn borst. Vincent van Gogh werd slechts 37 jaar oud.

Na een leerzaam uurtje, werd het tijd om de bloemetjes buiten te zetten, maar eerst nog een wandelingetje door een gedeelte van de Loonse en Drunense duinen. We parkeren op ‘t Hoog, en steken de straat over, waar heel vroeger het leger van Napoleon langs marcheerden. Wij marcheren het bos in, over slingerpaadjes volg ik al rennend de zusjes. Ze hebben er de gang in hoor. Hebben ze snode plannen?  Ik hou ze goed in de gaten.
Al ploeterend door het zand, komen we uit bij een ven, daarnaast een grote valkuil. Was die voor mij bedoeld? Ik loop er met een grote boog omheen. Langs Landgoed De Distelberg komen we weer terug op ‘t Hoog. Hier is een plekje waar het heel gezellig wordt.

Onder genot van een rood wijntje en wat te eten, begint de stemming er aardig in te komen. De zusjes beginnen zelfs een dronkemansliedje te zingen;

Geef me nog een drupske..........

Geef me nog een drupske..........

Geef me maar een emmer vol...........

Tjaaa! Wat moet je daar nou mee? Nou, gewoon mee doen natuurlijk.

Geef me nog een drupske..........Tot morgen!