Goodbye Thassos! Goodbye!

Donderdag 6 Augustus

Onze laatste dagen op Thassos. Het begint te kriebelen, we willen weer op zoek naar nieuwe avonturen. Maar eerst gaan we nog een afscheidstour maken. Vandaag besluiten we de westkant van het eiland nog een keer te bezoeken. Er zijn nog een aantal plaatsen die ik graag nader wil bekijken. Bijvoorbeeld de vissershuisjes die langs de weg staan bij Skala Kallirachi. Provisorische bouwsels met een takel om de vissersbootjes op het land te trekken. Rommelig maar oh zo pittoresk.

We besluiten daarna eerst door te rijden naar Skala Maries. Langs de weg tussen Skala Kallirachi en Skala Maries zijn overal kleine zandstrandjes te vinden, met het meest kristalheldere turquoise water wat je maar kunt bedenken. Daar voor hoef je echt niet naar de Caribbean. Op het hele eiland zijn ongeveer 100 baaitjes met mooie zandstranden te vinden, sommige zijn echt beeldschoon.

Bij Skala Maries vind je drie stranden, aan iedere kant van het dorp één en een ministrandje in het hart van het traditionele vissersdorp. Er hangt een relaxte sfeer in het piepkleine centrum. De Grieken vieren hier graag hun vakantie. Voor een kafénion spelen een paar oudere mannen tavli (backgammon) en verdiept in hun spel laten ze de wereld rustig langs zich voorbijgaan. Een fruithandelaar verkoopt zijn geurige perziken per kilo, zo vanuit zijn rijdende winkel. Heerlijk om hier je ochtend op het terras door te brengen en de tijd te laten wegtikken.

Een stukje terug nemen we een afslag het binnenland in naar het dorp Kallirachi. Het kleine dorp ligt tegen de berghelling aangekleefd, de spitse bergtop afgetekend tegen de blauwe hemel. We laten de brommer achter op het dorpsplein pal voor het partijlokaal van de Communistische Partij. De kuiten protesteren, de smalle weggetjes gaan stijl omhoog tussen de traditionele huizen door. Steegjes overschaduwd door een beloofde rijke oogst van Georgina druiven. In de herfst worden ze geplukt en gebruikt voor het lokale ‘medicijn’ Tsipouro, een soort jenever van druiven. De wijsgeer Hippocrates had het al beschreven in zijn oude geschriften; Als je stomdronken wordt van Tsipouro en wijn dan val je voorover. Wordt je stomdronken van andere alcoholische dranken dan val je achterover.......Het is maar dat je het weet!

Op zoek naar een leuke plaats om wat te eten belanden we in het traditionele bergdorp Sotiras. De brommer moest er weer flink aantrekken en tuft met een slakkengang de steile weg op. We komen uit boven in het dorpje. Het voelt gelijk helemaal goed. Prachtige Platanen zorgen voor een koel beschaduwd terras uitkijkend op de kerktoren van het dorp. Tijd voor Tsipouro en wijn, begeleidt door homemade courgettebeignets, zaziki, tomaat en wat frites. Simpel maar gelukmakend! Een uurtje later lopen we nog een rondje door het schilderachtige dorpje, waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Ik met de wijn in mijn benen, Griekse Adonis heeft nergens last van natuurlijk. Mis dit dorpje niet, erg leuk om lang te lunchen onder de Platanen op een lome zomermiddag......

Vrijdag 7 Augustus

Voor de laatste keer brommen we richting het zuiden via de oostkant van het eiland. Deze kant is duidelijk onze favoriet. De kustlijn is rauwer, spannender en schilderachtiger. De zon laat de zee schitteren met ontelbare diamanten. De wolken vertellen hun eigen verhaal, het weer gaat veranderen. De verkoelende Meltemiwind is krachtig, windkracht 5. De brandweer is in opperste staat van paraatheid. Met deze harde wind en de lange, droge zomer is een vonk al genoeg om een catastrofe te veroorzaken. Overal op het eiland staan op strategische  punten de brandweerauto’s paraat.

Toen moest “Miesje” plassen! Griekse Adonis maakt een noodstop. Hé Hé dat lucht op. Oeps! Even Apeldoorn bellen, in mijn slippertje geplast.... Ja, dat heb je met windkracht 5 💨💨🙄Flesje water brengt redding......even uitspoelen. Griekse Adonis moppert, jij heb toch altijd wat bijzonders......😜

Wat later even een stop bij Kalami Beach, daarna bij het populaire, overvolle, maar o zo mooie Psili Amos Beach. We naderen het toeristische Potos, zeg maar het Oh Oh Cherso van Thassos. Heel populair met veel winkels en een goed uitgaansleven. Net niet wat wij zoeken, we hadden het zo bekeken. 

Dan komen we op een plaats die uitnodigt tot bezinning, namelijk The Crown of Limenaria. De plek straalt stilte uit. Ik luister naar de golven die diep onder me op de rotsen beuken. Een mooi uitzicht op het ‘Strand der Metalen’. Deze naam heeft het gekregen vanwege het feit dat het gebied rijk is aan allerlei metalen, die in het begin van de 20ste eeuw gedolven werden door Duitse en Franse bedrijven. Boven de haven van Limenaria ligt ‘Palataki’ (klein paleis) het gebouw dat de Duitse firma ‘Speidel’ in het jaar 1903 bouwde en dat als kantoor diende voor de werkzaamheden in de metaalindustrie.

Helaas is het gebouw compleet vervallen, het is zelfs ‘gekraakt’. We zien een Egyptenaar (werken vaak op de vissersboten) door het hek naar binnenglippen. Jammer. Toch een stuk geschiedenis wat hier verloren gaat..... Verder heeft het toeristische Limenaria leuke winkels en veel taverne’s waar je heerlijk vis kunt eten.

Zaterdag 8/ Zondag 9 Augustus

We hebben onze afscheidsronde voltooid. Heerlijke tijd op Thassos doorgebracht, veel gezien, zelfs nog voor ons onbekende plaatsen ontdekt. Veel herinneringen opgehaald en veel oude vrienden ontmoet. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan......en die is nu gekomen. Lieve vrienden op Thassos, Dank, Dank.....

Morgen vertrekken we. Voor de nieuwsgierigen onder jullie....... Als we in Keramoti van de ferry afrijden, gaan we een stukje rechtdoor en dan slaan we rechtsaf..........😉Tot gauw!