Een Griekse Cocktail vol met ‘spannende’ ingrediënten!

Ik had gelezen dat Zagora de belangrijkste geometrische nederzetting van Griekenland was. Niet dat ik dat nou zo spannend vind maar om Christaki te verrassen had ik dit als laatste bewaard. Je moet je mannetje tevreden houden, niet? Dus helemaal in de mood vertrekken we, we hadden er zin in hoor. Ik was alleen één detail vergeten, er stond helemaal geen weggetje er naar toe op de wegenkaart. Maar jullie kennen ons, daar laten wij ons niet door tegenhouden. In Griekenland zijn altijd overal weggetjes.

Dus hotsend en botsend gaan we de steile weg af, ergens richting waar Zagora moet liggen. Ik vraag aarzelend aan mijn Griekse Adonis; Het is deze keer wel heel slecht hé? Gelukkig was hij het met mij eens en besloten we te keren en het plan maar te vergeten. Keren was het probleem niet maar die hele erge steile helling wel. Broemmm! Broemmm! De Panda scheurt met plankgas en een aanloopje met veel moeite de berg weer op. Met klotsende oksels en het zweet op mijn voorhoofd houd ik me stevig vast in de steigerende Panda. We komen met rokende remmen gelukkig heel boven. Glimlachend slaan we onze hand tegen elkaar aan en jubelen dit is echt de slechtste weg die we ooit gereden hebben. Jippie!

Dan maar naar zee. Over een kronkelende weg door de bergen bereiken we het dorp Sinetti. Onderweg komen we zo nu en dan wat wandelaars tegen. In echte wandelkleding met volle rugzakken en bergschoenen. Ik word er al moe van als ik er naar kijk. Het is hier prachtig wandelen, heel veel mooie route’s maar zwaar met veel trappen en steile hellingen. Het bord Sinetti Beach volgend komen we uit in een kleine baai met wilde golven. Chrisje ontdekt in de rotsen weer een gezicht, zelfs twee, dus dat wordt weer vereeuwigd in een foto. Langs de weg groeien zeedistels.

Honger hebben we gekregen van ons bloedstollende avontuur, dus hebben we het plan om te gaan lunchen in Chora. We rijden een bord voorbij met de naam Paraporti. Ik zeg; Stop! Daar zijn we nog niet geweest. Dus we keren, en wat een geluk het is een superleuk weggetje. Een oude boogbrug met aan beide zijden net als wachtposten zeer grote en oude cipres bomen.Verder langs het weggetje manshoog riet, er stroomt een klein beekje wat uiteindelijk uitkomt in zee. Mooi! Bij de zee blijken we uitgekomen bij een parking waar je met een trap naar de hoofdstraat van Chora kan klimmen.

Na deze ademsnakkende beproeving belanden we op het terras met zicht op het strand en de zee. Er loopt een klein wit hondje rond van de eigenaar. In Griekenland zijn we wel gewend aan bedelende katten. Nou dit gekke beestje kan er ook wat van. Hij maakt er een hele show van, door recht op zijn achterpoten te staan danst hij in het rond. Grappig! Na onze heerlijke lunch, willen we weer richting Batsi gaan. Maar dat heeft nog even tijd nodig, het leuke weggetje heeft nog een paar verrassingen in petto. Eerst komt er nog een koppel woedende ganzen richting de auto gemarcheerd. Moeder Overste voorop! Brood willen ze, daar staan ze op. Maar helaas hebben we niets en luid gakkend lopen ze gefrustreerd weg. Volgende stop is bij een dolgedraaide egel. Die loopt midden op de weg. Hij rent alle kanten op. Hij heeft zijn oogjes dicht. Is hij nog te jong? Is hij ziek? We weten het niet en zetten hem in de berm maar hij loopt direkt weer als een dolle weg.

Langs het weggetje liggen citroen en sinaasappelplantages. Een leuke ezel kijkt ons na. Wat een dag weer, het was weer een cocktail van gebeurtenissen. Maar dat maakt Griekenland juist zo leuk!