Die Moordlustige Wind!

De wind giert, fluit en rammelt dag en nacht door. Weten jullie dat de wind vele gevolgen heeft voor mensen? De Sirocco veroorzaakt bij mensen sloomheid en migraine, en mentaal zijn ze ook een stuk minder. De Mistral maakt mens en dier zenuwachtig. In Chicago is het nog erger. De Windy City staat bekend om zijn enorme harde wind. Er is zelfs een onderzoek gaande of de wind invloed heeft op het aantal moorden dat er gepleegd wordt in deze metropool. Ieder jaar zelfs 762 moorden en 3550 schietincidenten. Schokkende cijfers, daarmee is de Windy City de meest criminele stad van de Verenigde Staten.

Nou, ik kan jullie vertellen dat ik ook meer dan genoeg heb van die harde wind. Ik word er warrig, nerveus en kriebelig van. Mijn Griekse Adonis en ik kibbelen wat af, veeeeeeeel meer dan normaal. Ik krijg er zelfs moordlustige gedachten van en dat is allemaal de schuld van die wind. 👿👿

Vandaag vertrekken we pas laat, het is tenslotte ook vakantie, toch. We rijden richting Gavrio, hier vertrekken de ferryboten naar Rafina op het vaste land en naar de andere eilanden. Best een leuke plaats met winkels, café’s en restaurants. De Panda moet er weer aantrekken vandaag dus gas op de lollie. Andros bestaat voor een groot deel uit bergen dus algauw zitten we al weer hoog. Langs de rammelwegen zien we veel bijenkasten staan. Dit deel van het eiland staat bekend om zijn goede honing. Zo nu en dan passeren we een huis. Ze wekken hun eigen energie op met provorische windmolens. En wat verzamelen ze toch een rommel, elke keer kijk ik vol verbazing wat een troep er overal ligt. Daar is het eiland Tinos ‘heilig’ bij, dat is een stuk schoner.

Dan verschijnt er in de diepte een mooie baai. Het is Zorkou Beach. Er staat een klein resort, maar alles is al dicht. We hebben het strand voor ons alleen. De zee is wild, op het strand liggen de witte rugschilden van de katvissen (inktvis). Als deze dieren dood gaan is dit het enige wat overblijft. Heerlijk die zeelucht, maar we gaan weer verder en via diverse hobbelweggetjes komen we weer uit in Gavrio. En dan is het nog maar een klein stukje naar Batsi, onze thuishaven op Andros. We belanden weer in Taverne Stamatis en de middag eindigt weer met een ‘drupje’ Tsipouro.

En de wind, die heeft mijn moordlustige gedachten voorlopig weer weggeblazen!😈😈