Het groene paradijs Samothraki!

Aflevering 4

Enthousiast springen we uit bed als de wekker zich laat horen om zes uur. Lekker op avontuur, er is gewoon niets leukers. Grote broer brengt ons weg en halverwege besluit hij om ons in de haven van Alexandroupolis af te leveren. Zo fijn, we treffen het. Om 10 dus in de haven, kopen alvast de tickets en gaan een ontbijtje scoren. Daarna slenteren we over de boulevard om naar de vuurtoren te gaan kijken. Die kan je gewoon niet missen, zo groot is hij. En dan is het tijd om afscheid te nemen van de familie. We weten niet of we elkaar dit jaar nog zullen zien. De tijd zal het leren. Wie weet?

De ferryboot kiest het ruime sop en na een rustige tocht leggen we aan in de haven van het eiland Samothraki. Tegenover de haven de autoverhuur, binnen no time een rood gevaar geregeld. Hij is al vol met butsen, nou dat komt goed uit dan gaan die van ons niet opvallen. Langs de zee rijden we richting het plaatsje Therma waar we voorlopig 4 nachten een appartementje geboekt hebben. We zijn overdonderd door de schoonheid van het eiland. Het is een groen paradijs! Het eiland is een niet werkende vulkaan, dus ontzettend vruchtbaar en ook heeft het een overvloed aan water. We zullen de komende dagen nog veel moois gaan zien, dat kan ik jullie alvast beloven.

Aleka ontvangt ons hartelijk en brengt ons naar een klein huisje. De keuken buiten op het terras. Gelukkig ook verwarming, want het weer is flink van slag dit jaar. Griekenland heeft qua weer geen best voorjaar gehad. En Noord-Griekenland is dan ook kouder dan normaal. Goed wandelweer zullen we maar denken. We gooien de koffers naar binnen en gaan eerst een hapje eten in de haven. De tsiporo smaakte weer best, zei mijn Griekse Adonis.

Daarna gaan we vast een beetje rondkijken. Vlakbij Alekas Studios stroomt een beek met een aantal reusachtige platanen. Mooi, dat woord zal ik de komende dagen nog veel gaan gebruiken. Want het eiland is bijzonder mooi. We pakken de auto nog even en rijden naar een parking vlakbij een uitzichtpunt. Maar twintig minuutjes lopen vertelt ons een man. Nou, het waren weer een twintig Griekse minuten, hoor. Hijgend sta ik bijna een uur later op een heuvel. We zien nog net de zon in de zee zakken. Verder prachtige abstract gevormde platanen. Wat een bomen zijn dat toch, het lijkt wel of ze een verhaal te vertellen hebben. Verder was het alleen Chris, Pippie en de geiten. Wat een eiland! Wat een groen paradijs!