Groeten uit Pylos! 📝💌⛈

Maandag 9 December

Uitgezwaaid door de Professor en zijn vrouw Konnie verlaten wij Camping Thines. Tijd om een stukje verder de boel weer eens te gaan verkennen. Na wel twintig hele kilometer te hebben gereden, parkeren we de camper in de haven van Pylos. Bewonderend kijken we om ons heen, het stadje ligt wel op een bijzonder mooie plek.

Buiten Griekenland is Pylos beter bekend onder de naam Navarino. Dit is de plek waar in 1827 een gemeenschappelijke vloot van Engelse, Franse en Russische schepen in een vier uur durende hevige strijd, van een vloot van 82 Turkse oorlogsschepen er 55 tot zinken bracht. Aanleiding tot deze door de Geallieerde geheel onbedoelde slachting was een per ongeluk afgevuurd kanonschot door een ietwat nerveuze Turk. Het gevolg was een beslissende verzwakking van de Turken in de Griekse vrijheidsstrijd.

Zo, na deze geschiedenisles gaan we eerst maar eens op pad. Komende dagen slecht weer dus gauw brommen we op de bromtol het stadje uit. Aan onze linkerhand prachtige uitzichten over de baai van Navarino. Aan de zeekant wordt de baai beschermd door het eiland Sfaktaría, een 4,5 km. lange rotsklip.

Via het kleine dorp Ghialova, trouwens met een heel leuk boulevardje, tuffen we over een smal weggetje langs de Ghialova Lagoon. We spotten roze flamingo’s, witte en blauwe reigers in het spiegelgladde water. Ze zijn erg schuw, maar wat een paradijs hebben ze hier. Eigenlijk zijn we op zoek naar een strand. Maar wel een bijzonder strand. Voidokoilia Beach wordt door The Times één van de mooiste stranden ter wereld genoemd. Dat moest natuurlijk even gecheckt worden. En ze hebben gelijk, het bijzondere strand heeft de vorm van de Griekse letter Omega. Een prachtige ronde baai omzoomd door een fijn zandstrand en hoge duinen. Bij een krachtige wind is de branding in de smalle doorgang naar de open zee spectaculair om te zien.

In de namiddag komen er nog twee bijzondere “campers” het haventerrein oprijden. Daar moet Griekse Adonis meer van weten, en gaat ze uitnodigen voor een glaasje “medicijn” (tsipouro) te komen drinken. Daar hadden ze wel oren na en binnen 5 minuten stonden ze voor de camperdeur. Een stelletje dertigers Bianca en Herbert uit Oostenrijk op weg naar Azië, of ze daar ooit aankomen is de vraag. En een Zwitserse jongen Mario, die een half jaar aan het rondreizen is. Een aantal aangename uurtjes volgen met veel sterke camperverhalen. Leven is mooi!

Dinsdag 10 December

In de nacht begint het al te regenen. Zware donkergrijze wolken hangen boven de zee. In de verte dondert het, bliksemflitsen boven de langgerekte kaap. Regengordijnen laten hun lading los boven de baai van Navarino.

Tussen de buien door loop ik een rondje over het haventerrein. Er heerst hier een rommelige chaos, iedereen doet maar wat, typisch Griekenland. Er is een kerkhof van boten, ze waren in hun element in het water, nu liggen ze op het vaste land vergeten en afgedankt. 

En wij genieten, domweg omdat we dit allemaal mee mogen maken. Het weer doet er niet toe.

Woensdag 11 December

Nog een regendag. In de ochtend is het even droog, we doen een poging om het kasteel van Pylos te bezoeken. Eerst wil ik nog wat foto’s maken van Sfaktaría en de bijzondere rotsformatie in zee met de opening in het midden. Maar dreigende luchten komen alweer dichterbij, de dondert rolt in de verte. Het begint al te spetteren, dan maar geen kasteelbezoek, komen er vast nog wel meer de komende tijd.

In de middag komt Herbert een kopje groene thee drinken. Ik neem gelijk de kans waar om hem even te interviewen. Ik vraag; Waar gaan jullie heen? Herbert vertelt dat ze via Georgië en Armenië richting Mongolië willen. Spannend hoor. Waar leven jullie van, gaan jullie onderweg werken? Hij zegt dat ze soms werken, maar dat ze niet veel nodig hebben. Soms vinden ze eten in de natuur en in de vuilnisbakken. Wat! Hoor ik het goed, ik val bijna van schrik van de camperbank.😳 Maar ik doe net of ik het heel gewoon vindt en babbel vrolijk verder. Wat een bikkels zijn dat! En wij een stel verwende watjes.

Donderdag 12 December

Hé Hé. Het is stil vanochtend, geen getik van regen op het camperdak. Eindelijk, na twee dagen geduldig wachten kunnen we er weer op uit. We brommen weer langs het dorpje Ghialova. We gaan nog een keer kijken bij de lagune. Ik wil zo graag die flamingo’s voor de lens, vorige keer waren ze veel te ver weg. Ik sluip zachtjes naderbij, die Griekse Adonis mag niet mee. Hij is veel te luidruchtig. Yes! Een groepje staat vlakbij. Wat zijn ze groot en mooi. Dat was even genieten.

Zig, Zag,langs de plassen rijdend komen we aan het eind van het weggetje bij het begin van het wandelpad naar Palaíokastro. Dit oude Venetiaanse kasteel, gebouwd op Myceense fundamenten ligt op een schiereiland. Gestaag klimmen we naar boven over een smal spoor wat richting de ruïnes van het kasteel leidt. Het is echt prachtig hier op het schiereiland. Vogelgekwetter, overal bloeiende bloemen, en mooie uitzichten op zee en de rotsen. Maar het stikt wel van de muggen, dus doorlopen en niet stil staan want ze vreten je echt op.

Ons doel is om natuurlijk om het Voidokoilia Beach van bovenaf te fotograferen. Nou, het was even puzzelen om op het juiste punt te belanden. Lopend over de smalle kasteelmuur en struinend door een wirwar van struiken en rotsen vinden we eindelijk het juiste punt. Het is echt overweldigend mooi. Eén van de mooiste plekjes waar ik ooit geweest ben. Aanrader!

We vluchten bijna naar beneden want we worden lek gestoken door de agressieve muggen. Tevreden gaan we weer richting camper. We besluiten morgen te vertrekken, dus boodschappen en alvast wat dingetjes in orde maken. Onze hippiebuurtjes zijn ook al vertrokken, misschien komen we ze nog een keer tegen de komende maanden. Groeten uit Pylos!