De groeten van Yaya uit Chios!

Gisteren vrijdag, in de relaxstand, te heet om ons eigen druk te maken. Onze enige zorg was waar zullen we deze keer weer eens gaan lunchen. Nou, we hebben weer een bijzonder plekje gevonden. Deze keer is de plek aan zee best leuk, maar de eigenaar Fotis is nog veel leuker. Chris ging even poolshoogte nemen of het de moeite was om uit de auto te stappen. Hij komt terug, hij zegt; dit is leuk, de eigenaar is wel een beetje getikt want die loopt allemaal in zichzelf te praten. Oh’ maar daar houden wij juist van.

We installeren ons aan een tafeltje, waar we gelijk aangevallen worden door steekvliegen. Met de muskietenspray voor het grijpen redden we het echter prima. Fotis mompelt gewoon gezellig onder het werken door. Hij ratelt alle gerechten op, en we eten een uitstekende  Gemista (gevulde tomaten met rijst) en een Griekse salade. Aan een tafeltje even verder op zit een oude yaya (oma). Het is Fotis zijn moeder van in de negentig. Ik zeg tegen mijn Griekse Adonis; Gelukkig duurt dat nog even voordat wij zo oud zijn. Later op de middag gaan we verder met het tropenrooster, een kleine siësta en verder luieren.

Zaterdagochtend stond er toch nog iets op het programma. Ik wilde nog heel graag naar het dorp Kampos vlakbij Chiosstad. Vanaf de 14e eeuw wonen hier de welgestelde mensen van het eiland. Het zijn ongeveer 200 kavels met chique herenhuizen en daar omheen weelderige citrusplantages. Maar het meest bijzondere is dat al de kavels ommuurd zijn met hoge muren. Het hele gebied is beschermd en moet in de oorspronkelijke stijl blijven. De straten door het dorp zijn erg smal, het is een doolhof met hoge muren waar je heel veel mooie poorten in ziet.

Op goed geluk vinden we het Landgoed ‘Citrus’ waar je een kijkje kan nemen hoe het er vroegere tijden aan toe ging bij welgestelde families met citrusplantages. Ik loop wat over het landgoed, kijk bij het waterbassin met het waterrad waar het water vandaan kwam voor de citrusbomen. Even een blik in het kleine museum. Chris had wat langer nodig dus ik ga vast naar buiten. Ik sta daar te wachten en een klein meisje komt op me afrennen en roept Yaya , Yaya. Ik draai me om en kijk naar wie het kleine kind Oma, Oma roept. Ik zie niemand en ze stopt pal voor mijn neus en begint tegen me te praten. 

Ik ben eigenlijk een beetje in shock; Help! Ik dacht dat ik nog zo cool was en nu wordt er Oma tegen me gezegd! Nu, zullen er vele mensen zijn die die titel met ere dragen. En dat is ook heel fijn. Maar als het de eerste keer tegen je wordt gezegd is dat toch echt even slikken, zeker als je geen kinderen gewend ben. Griekse Adonis komt naar buiten en ik stamel; Ik werd net Yaya genoemd. Die begint me hard uit te lachen, daar hoef ik ook geen steun van te verwachten. 

Helemaal beduusd stap ik onze ‘grijze’ Suzi en we rijden nog een stukje door het labyrint van kleine weggetjes. Lopen nog een stukje en besluiten dan weer naar onze ‘spraakzame’ Fotis te gaan. Fotis is helemaal blij om ons te zien, hij heeft hetzelfde t-shirt aan, alleen met nog een paar vlekken extra erbij. En hij kletst er weer lustig op los. Yaya zit niet aan haar tafeltje. Onze laatste lunch op Chios en we genieten er weer volop van. Glaasje wijn extra om me te troosten. Nou ja, voor alles een eerste keer moet je maar denken.

Morgen vertrekken we naar Lesbos, kijken wat dat eiland ons zal brengen. We zijn ook wel weer toe aan een verandering. De groeten van Yaya uit Chios! 👵🏻😳