Help! Een Griekse Schoonmoeder!

Aflevering 12

Donderdag 16 Mei,

Vroeg in de morgen rollen we uit bed, proppen de laatste dingen in de koffers en vertrekken uit Nikki’s Beachhotel. Parkeren de auto voor het verhuurbedrijf en gaan op ons gemak een ontbijtje doen bij So Sweet, ons koffietentje deze vakantie. Om klokslag 7 vertrekt de afgeladen ferryboot uit de haven van Samothraki. Met een laatste groet zeggen we Samothraki vaarwel.

Na een paar uur stomen over een rustige zee arriveren we in de haven van Alexandroupolis. We dumpen alvast de koffers bij het busstation en gaan nog even wandelen door deze drukke stad met al een beetje een oosterse invloed.

Na een paar uur bussen komen we aan in Kallyfitos, het startpunt van deze vakantie. Gisteren is de familie vertrokken. Schoonzusje Nancy kon haar schoonmoeder niet meer verdragen en is gevlucht. Ze werd helemaal crazy van Tassoula (schoonmoeder) van 88 jaren jong. Ze mocht de wasmachine niet gebruiken anders zou die kapot gaan en als ze wat kookte dan lustte Tassoula het eten niet want het was vies. Nou ben ik aan de beurt dus de pineut. Ik ben die Hollandse en Nancy die Amerikaanse.

In Griekenland lijken de mannen macho, maar schijn bedriegt. De Griekse vrouw heeft achter de schermen toch echt de broek aan. Ze bestiert het huishouden met ijzeren hand. Tassoula is een ouwe taaie, nogal humeurig en bemoeizuchtig. Niks ontgaat haar wat er afspeelt in het kleine huis. Soms is het grappig maar meestal vreselijk irritant. Haar zonen vluchtten naar het café en de schoondochters zitten er mee opgescheept. Ze rookt ook als een schoorsteen en steekt de een na de andere sigaret aan.

Ze behandelt Chris nog steeds als een baby ook al is hij bijna zestig en noemt hem nog steeds ‘Mikri’ kleine. Ik kan me nog een hilarisch moment herinneren in de beginjaren dat we hier kwamen. Het oude huis kraakt en piept aan alle kanten en is erg gehorig. Wij waren natuurlijk hartstochtelijk verliefd en het bed kraakte en piepte ook. Plots horen we Tassoula roepen met de legendarische woorden; Christaki ben je ziek? Heb je een probleem?  Tot op de dag van vandaag moeten we er altijd erg om lachen, toen lagen we stokstijf in bed van schrik.

Vrijdag 17 Mei,

Ik heb gisteren Tassoula overleefd en we ontvluchten het huis voor een paar uur. We nemen de bus van kwart voor 9 naar Drama. De buschauffeur heeft zijn bus een huiskamergevoel gegeven. Er staan gezellig een paar plantjes voor het raam. Drama is een middelgrote stad en heeft in het centrum een stadspark liggen, waar we doorheen wandelen. Ik ben verrast door het kristalheldere water van de beek die door het park stroomt. Plotseling komen er tien kleine eendjes aangewaggeld. Ze nestelen zich gezellig tegen elkaar aan op een leuk plekje tegen een boom. Er is één buitenbeentje en die gaat apart liggen. Erg grappig. 

Vele oude tabaksfabrieken staan er verwaarloosd en onder de graffiti bij. Maar het kan ook anders want er een oude fabriek helemaal gerestaureerd en geopend als een luxe hotel. We kopen kruidenthee om mee te nemen naar Nederland en daarna gaan we naar Chris zijn nichtje. Zij is tandarts en wij gaan als we hier zijn, vaak bij haar voor controle. Stuk goedkoper dan in Nederland. 

Toen was het weer tijd om terug te keren naar mijn lieve Griekse schoonmoeder. Ze was weer een beetje afgekoeld en wilde zelfs wel met me op de foto. Stiekem hou ik toch wel een klein beetje van haar!