Daar hoog in die Bergen!

Vandaag zoeken we het hoger op. We rijden richting het zuiden en ergens onderweg slaat Manlief een of andere bergweg in. Aan een wegenkaart hebben we niets, die gooi ik maar op de achterbank. Op de een of andere manier volgen we die routes toch nooit. We klimmen gestaag omhoog, prachtige uitzichten op zee. Ik blijf de stapelmuren facinerend vinden, wat een werk moet dat ooit geweest zijn. De berg Gerakonas doemt voor ons op. Bovenop de berg staat een Byzantijns klooster. In het klooster wonen op dit moment drie monniken. De oudste monnik, Evdokimos, is erg bekend om zijn vriendelijke gastvrijheid en de beroemde pasta die hij voor zijn gasten maakt. Hij heeft hier jarenlang alleen gewoond onder zware omstandigheden. Nu pas is er een goede weg naar het klooster. Nu, het is nog geen tijd voor een ‘heilige’ lunch dus wij slaan het klooster over.

 Rijdend over de bochtige weg, passeren we paarse heidevelden. Mooi! We komen langs de gehuchtjes Mesa Vouni en Exo Vouni. Dan doemt er een andere imposante rots voor ons op. Daar zijn we wel nieuwsgierig na. We rijden zover we kunnen en beginnen aan de klim over de steile trap omhoog. Boven zien we eerst een kerkje in mooie tinten Grieks blauw. Daarachter liggen de ruïnes van Pano Castle op een hoogte van 600 meter. Prachtige uitzichten over de zee. De wind is erg sterk, dus opletten dat we niet van de berg worden afgeblazen.

Overal waar de kerkjes staan, waren vroeger meestal locaties van tempels. In de muren van dit kerkje zijn enkele stenen van de vroegere tempel gebruikt. De Oude Grieken bouwden hun tempels meestal op prachtige locaties, meestal hoog en bij de zee en met schitterende uitzichten. Helaas is daar niet veel meer van terug te vinden, alles is vernietigd.

We dalen af richting zee. Er is een strandje Grias Pidimisa Beach wat een erg grappige betekenis heeft, nl. de sprong van de bejaarde vrouw. In de zomer een idyllisch plekje, nu eenzaam en verlaten. Aan de zee in de plaats Ormos Korthiou vinden we een oude vistaverne met zicht op een wilde zee. Even rust!

Later gaan we op zoek naar een boogbrug en verdwalen we hopeloos en over off the road weggetjes belanden we bij de Agios Ionnis Cape. Er ligt een prachtig ongerept strand. Dat zal voorlopig wel zo blijven want het is hier een soort niemandsland. Alleen wat schapen als bewoners in deze rauwe en wilde omgeving. In de verlaten stenen huisjes woonden vroeger de mensen. Bij de kust was het niet veilig in verband met piraten die de bewoners regelmatig belaagden. Je ziet ook nog veel ruïnes van oude woontorens, die waren makkelijker te verdedigen tegen de piraten. Wij dalen weer af naar de bewoonde wereld. Het was weer een mooie dag daar hoog in die bergen.