Ijs en Ijskoud!

18 maart 2018 - Gorinchem, Nederland

Gisteren een bitterkoude dag, het was weer een record , het was nl. nog nooit zo koud geweest op 17 maart. Vandaag was het niet veel minder koud, een ijskoude noordoostenwind blaast om onze oren. Maar we gaan goed voorbereid op pad, theetje en ook nog wat onder de kurk als we onderkoelingsverschijnselen krijgen.

We parkeren Suzi bij Herberg ' De Vijf Eiken ' in Rijen. Waar de weg Breda-Tilburg die van Oosterhout-Gilze kruiste, staat al eeuwenlang deze herberg. Ze was een pleisterplaats langs beide verkeerswegen en het enige contactpunt dat het heidorpje Rijen met de grote wereld bezat. Eerst moeten we het spoor over om bij het beginpunt van de wandeling te komen. Het is een druk traject, om de 10 minuten zoeft er een trein langs. Op 30 juli 1943 vloog op dit spoor een munitietrein van 28 wagons de lucht in. Dat zal een flinke explosie geweest zijn. Boem!!!

Aan de ene kant van het bospad is het spoor, aan de andere kant een militair oefenterrein. Het is moeilijk voor te stellen dat hier rond 1830 zo'n 15.000 soldaten gelegerd waren. In een kamp zo groot als een kleine stad, werden de soldaten in 1400 tenten gehuisvest.

We lopen stug door om warm te blijven, het ijs staat in de plassen. De enige kleur in het bos is van het groene mos en het beetje sneeuw wat er gevallen is. Verder is alles nog dor en grauw. Waar blijft het voorjaar? Tijd voor een theetje met een stroopwafel. Even de handen warmen. Vlug weer verder, te koud om lang te blijven zitten. Dan zien we een eenzame schoen in de sneeuw. Pippie Speurneus, speurt in het rond maar er is niks verdachts te vinden. We komen uit bij een grote overwoekerde boom, die geheel begroeid is met mos, het lijkt wel een hut. Dat moet natuurlijk nader onderzocht worden. We klauteren over de takken tot in het hart van de boom. Mooi! 

Na dit onderzoek, werd het tijd voor een opwarmertje. Een Sint-Bernardshond heeft altijd aan zijn halsband een tonnetje met rum of cognac om mensen te redden van de kou. Nou, Moederlief draagt ook een tasje bij zich met een overlevingspakket tegen de kou. Op een leuk plekje schenkt ze een lekkere jägermeister in. En we proosten en roepen; Als die maar ijs en ijskoud is!

Foto’s

3 Reacties

  1. Hannie Groen:
    18 maart 2018
    Het ommetje de Vijf Eiken was niet zo bijzonder maar de foto's maken het helemaal goed, het lopen en de lol die we hebben telt ook mee, op naar het volgende verhaal.
  2. Anja:
    19 maart 2018
    Prachtig verhaal en prachtige foto's, jullie maken wat mee :-)
  3. Corrie Kuis:
    20 maart 2018
    Weer mooi verhaal en foto's benieuwd waar jullie volgende keer weer heen gaan.
    Ja zo'n borreltje smaakt heerlijk als het koud is.