Kilometervreter!

Griekse Adonis is trots op die ‘Duitser’, onze camper blijkt een echte kilometervreter te zijn. Hij heeft ons in drie dagen veilig naar het zuiden van Italië gebracht. Maar ik zal bij het begin beginnen van ons nieuwe avontuur.....

Vrijdag 26 Juni

Om 7 uur in de morgen gaat de slagboom van Camping Het Genieten voor ons open. Het voelt of we vrij gelaten worden na een gedwongen verblijf van drie maanden. Aardige mensen hoor en een prima verblijf, maar met een camper wil je nu eenmaal trekken van hot naar her. Net na Eindhoven ben ik al ‘Boven op het Nieuws’ heel de snelweg aan de andere zijde is compleet afgesloten door een in brand gevlogen vrachtwagen. Al snel verlaten we Nederland en rijden Duitsland binnen.

Die ‘Duitser van ons, die snort er lekker op los, de ene na de andere kilometer glijdt onder zijn banden door. Rond Köln begint de ellende, Umleitung, volg de oranje stip.... Tuurlijk, en na een half uur in een Langzam, Langzam, tempo, komen we weer op de 61 richting Koblenz. Langs de metropool Frankfurt gaan we al kilometervretend richting Würzburg. Het is druk, de vakanties zijn duidelijk begonnen met veel campers en caravans op de weg. Met zo nu en dan wat ‘Stau’ komen we rond 4 uur aan in het plaatsje Kitzingen.

Gezellige Hollandse noorderlingen, wijzen ons op het allerlaatste plekje op de overvolle camperplaats aan het riviertje de Main. Deze ervaren reizigers zijn ook op weg naar Griekenland maar dan over land. We hadden graag wat beter kennis gemaakt, maar wie weet komen we elkaar nog tegen in Griekenland. We zullen uitkijken naar hun blauwe busje.....

’s Avonds om 10 uur ruimt Chris de stoelen in de garage. Een nijdige man blaft hem toe, Du musst schlafen, es ist zehn Uhr.......... Jawohl General, dat waren we net van plan😉😴

Zaterdag 27 Juni

We vertrekken voor onze doen laat, het was gezellig om nog even te praten met de leuke Nederlanders,......ben helaas de namen vergeten🥴. Richting München wordt het landschap iets aantrekkelijker, de Duitsers houden wel van een biertje zo te zien, we rijden namelijk langs vele hopvelden. Een Ferrari zoeft in een duizelingwekkende vaart voorbij. De Oostenrijkse grens nadert, eerst stoppen we nog bij een benzinestation. We hebben een Go-Box nodig, onze camper is zwaarder dan 3500 kg, dus om de tol te betalen moeten we dit apparaatje aanschaffen en er geld opzetten.

Nou Pippie was er klaar voor, mondkapje op en richting benzinestation. Het leek wel of ik een overval ging plegen, maar het is gelukt. Ehhh, ik bedoel die Go-Box, niet die overval.....😉 Na enig gestuntel lukt het ons ook nog om de Go-Box aan de praat te krijgen. Verder gaan we weer, de bergen tegemoet. Op de toppen nog de laatste resten sneeuw. Bliep! Bliep! De Go-Box praat er lustig op los, daar zijn we niet blij mee want bij iedere Bliep zijn er weer een aantal euries verdwenen. Iets voorbij Trento in Italië stoppen we ermee voor vandaag, genoeg kilometers gevreten.

Zondag 28 Juni

Griekse Adonis is jarig, manlief is 61 jaar geworden. Tijd gaat snel, mooiste cadeau voor hem is dat we zes maanden naar Griekenland gaan. We laten de scherpe pieken van de Dolomieten achter ons. De berghellingen begroeid met vele wijnstokken, een belofte voor heerlijke wijnen. We gaan als een tierelier vandaag. Dwars door de Povlakte met zijn eindeloze mais-en graanvelden, zo nu en dan een vervallen oude boerderij. Het is niet druk op de weg, alleen rond de steden. Wel veel Italiaanse camperaars, het lijkt of we de enige buitenlanders zijn in Italië. De angst zit er wel goed in hier, iedereen loopt met een mondkapje, ook buiten en zelfs in de auto. Wij doen het mondkapje alleen op als we gaan tanken.

Voorbij Ancona beginnen de tunnels, het landschap wordt meer Mediterrané. Velden met watermeloenen en rode pepers, en golvend landschap met terrakleurige huizen. Links het blauw van de Adriatische Zee en rechts het zilver van de ontelbare olijfbomen. Voorbij Pescara proberen we langs de kust een camperplaats te vinden. Dat blijkt onmogelijk, zo druk en chaotisch, heel Italië ligt op het strand. De ‘Amore’ met Italië is weer ver te zoeken, en de vermoeidheid slaat toe na drie dagen kilometers vreten. Op een parkeerplaats langs de snelweg  bij Foggia vinden we de rust die we langs de kust niet kunnen vinden.

Maandag 29 Juni

Na een hete nacht, schijnt de zon alweer onverbiddelijk. We hoeven niet ver meer, en we vinden een camperplaats bij Villanova bij Ostuni. Brindisi is nu nog maar een half uurtje rijden. De eigenaar van parking Getsemani stond net op het punt te vertrekken om te gaan lunchen bij moeder de vrouw. Net op tijd anders hadden we de parking niet op gekund. Soms moet je ook een beetje geluk hebben. Nu gaan we het rustig aan doen......Piano, Piano! We blijven hier twee nachten staan, en vertrekken woensdagochtend richting ferry. Die ‘Duitser’ is een echte kilometervreter, die mag nu ook even uitrusten. Lieve mensen, iedereen die de afgelopen dagen gereageerd heeft op mijn reisblog heel erg bedankt. Echt heel erg leuk, heb alleen geen tijd gehad om te reageren. Lieve groet van Pippie!