Een Kunstenaar en een Verrassing á la Griekse Adonis!

Zaterdag 11 Juli

Al heel lang had ik de wens om een kijkje in het Vagis Museum te gaan nemen. Maar het was altijd al gesloten aan het eind van het seizoen. Nu we daar geen rekening meer mee hoeven te houden, neem ik mijn kans waar. Brommend rijden we het kleine traditionele dorp Potamia binnen. Het dorp is gebouwd tegen de helling van de hoogste berg van Thassos, de Ypsario met zijn 1204 meter. Potamia ligt midden in een prachtig groen gebied met veel platanen en waterbronnen. Er stroomt een klein riviertje door het dorp heen, vandaar ook de naam Potamia, wat in het Grieks ‘rivier’ betekent.

We kijken even bij de dorpsbron en maken een praatje met de bakker. Vlak langs de bakkerij loopt het kleine riviertje. Hij vertelt van de catastrofe afgelopen November, toen de rivier na vier dagen overvloedige regenval buiten zijn oevers trad en alles mee sleurde wat het op zijn weg tegenkwam. Dat was in meer dan honderd jaar niet voorgekomen.

Na afscheid genomen te hebben van de bakker, gaan we richting museum. Het is gehuisvest in een stenen gebouw rechts van de kerk in het centrum van het dorp. Er worden kunstwerken vertoond van de wereldberoemde Thassian beeldhouwer Polygnotis Vagis.

Wie was hij? Hij is geboren in 1894 en zijn vader was timmerman. Hij emigreerde in 1911 naar New York en hield zich bezig met beeldhouwkunst. In zijn werken gebruikte hij steen, cement en benadrukte hij simplistische lijnen want hij had een connectie met primitieve kunst. Hij richtte zich voornamelijk op menselijke en dierlijke vormen en op composities zoals de maan en de wereld. Zijn werk is te zien in het Museum of Modern Art in New York en in de National Gallery in Athene. Ik hoef niet zo ver te gaan, want de beroemdste inwoner van Potamia heeft 98 sculpturen en 15 schilderijen aan het dorp nagelaten. Het is een klein museum maar leuk om even te zien. Hij stierf in 1965 in New York, maar ligt begraven in zijn geboortedorp Potamia.

Later in de middag gaan we even in het haventje kijken van Golden Beach. Hier heb je een mooi uitzicht, in de verte ligt het eilandje Kramboussa te pronken in de laatste zonnestralen. We nemen een kijkje bij het pittoreske vissershuisje van Achilleas. In dit beroemde hutje kan ik je verklappen, werden en worden vele liters Tsipouro (Grieks Medicijn) 😉 geschonken en menigeen is hier waggelend vandaan vertrokken. Leuk om terug te zien.

Zondag 12 Juli

Diep in de nacht, hoor ik gestommel op de campertrap. Ohhh, het is manlief die thuis komt. Prima hoor! Ik draai me nog eens lekker om en doe net of ik niks hoor. De volgende morgen vroeg, zegt mijn Griekse Adonis; Ik heb een verrassing! Pak je fototoestel en we gaan. Ik kijk hem achterdochtig aan, ik ken zijn verrassingen......Maar vooruit, en’ by the way’ hij ziet er niet zo fit uit😈, hij zal toch niet bij Achilleas op visite zijn geweest?

We rijden langs Skala Potamia richting Kinira. Voorbij het eerste restaurant aan de rechterkant slaan we een steil pad in. Toen wist ik al wat mijn verrassing was, we gaan naar de antenne’s op 760 meter hoogte. Maar eerst was het nog afzien hoor. Hotsend en botsend rijden we over het stijgende weggetje. Als je niet van avontuur houdt, niet doen. Maar wat een prachtige omgeving. Tussen de pijnbomen liggen rotsblokken her en der verspreid, een groene zee van manshoge varens begroeit de steile berghelling.

Eindelijk zijn we er, het scheurijzer heeft het nog nooit zo zwaar gehad. Ik moest geregeld een stukje lopen. Maar de verrassing is groot! Een adembenemend uitzicht over Kinera, en Kinira Island. En aan de andere kant uitzicht op Golden Beach. Ik blijf foto’s maken. Wat is Griekenland toch mooi.

Wat later hobbelen we terug, en gaan richting de camper. Het was een mooie verrassing......ehhhhuuu goedmakertje!  Even later ben ik manlief kwijt. Ik vind Griekse Adonis diep in slaap onder de druiven waar in de herfst Tsipouro van wordt gemaakt.