Lake Vouliagmenis & Korfos!

Vrijdag 15 November

Vroeg in de morgen komt het cirkelronde Vouliagmenis meer tot leven.De katten jagen langs het strandje op de vissen in het kristalheldere water. Grappig om te zien. Wij gaan op proviand uit en brommen naar Perachora. Overal zijn ze langs de weg de olijven aan het plukken, het lijkt een goede oogst te worden. De takken zijn afgeladen met diepzwarte olijven. Vooraan in het dorp is de olijfperserij, waar op dit moment van het jaar een topdrukte heerst. Iedere olijfboomgaard bezitter brengt zijn kostbare olijven naar de perserij om daar vele liters prachtige olijfolie voor terug te krijgen. We stoppen even en worden uitgenodigd om rond te kijken, aardige mensen.

Wat later bezoeken we Kaap Iréo, met zijn vuurtoren. In een kleine bocht onder de Kaap, liggen op zes terrassen boven een smal strand de overblijfselen van de Heraion van Perachora, de tempel of Hera, vrouw van Zeus. Je kunt gaan zwemmen in de kleine baai, je zwemt in het hart van de tempel.Unieke ervaring.

Op de kaap zelf, heb je prachtige vergezichten. In de verte zie je het Kanaal van Korinthe. En de zee is zo blauw, zo blauw.........en prachtige rotsformaties.Op de terugweg kijken we nog even bij het kleine kanaaltje wat het Vouliagmenis meer verbindt met de zee.

Zaterdag 16 November

Nu even heel wat anders. Camperroddels!

Rustig dagje aan het meer. We zwaaien de Engelse camperaars uit, die nemen over een week de ferry naar Kreta om daar te gaan overwinteren. Iedereen trekt zijn eigen plan. Maar die Noorse camperaars daar is toch iets bijzonders mee hoor. Ze hebben een oude oma bij zich met Alzheimer. De oude dame ligt heel de dag in de camper of buiten op een ligstoel met een muts op en handschoenen aan en onder een muskietennet. De Noorse dochter is heel de dag de was aan het doen, dus vele waslijnen vol met onderbroeken XXL. Bewonderenswaardig of toch een beetje vreemd....... Er is ook een Poolse familie gearriveerd met een pick-up en een caravan. De twee gillende blonde kids maken er een dolle boel van. Voor ons wordt het tijd om morgen te vertrekken.....

Zondag 17 November

Iedereen ligt nog op één oor, maar wij zijn weg. Zelfde weg terug tot voorbij Loutraki, daarna even een stop bij het beroemde Kanaal van Korinthe. Het is daar zelfs op dit vroege uur al druk. De ene bus na de andere stopt met een lading toeristen. Ik maak even een paar foto’s en weg zijn we weer. We nemen de afslag naar Korfos, en rijden over een smalle maar goede weg het dorp binnen. We rijden langs de haven het dorp door en aan het eind is een plek speciaal voor camperaars. Mooi, overal vlakbij en pal aan het water.

Korfos is een gezellig Grieks dorp, zoals een Grieks dorp hoort te zijn. Rustig etende mensen in de taverne’s, spelende kinderen, de Papou’s nemen de dag door op een bankje bij de zee. Krijsende meeuwen, een aalscholver wacht op een boei. Het heldere zeewater geeft zijn geheimen prijs. Visjes schieten weg, en verbergen zich tussen de stenen. De zee-égels hebben een collectie steentjes en schelpen verzameld tussen hun stekels. Waarom, zou dat nu zijn? Een gekapseisd bootje ondergaat eenzaam zijn lot. 

De avond valt vroeg , zelfs in Griekenland is het herfst.

Maandag 18 November

Nog een dag in het rustige Korfos. We bereiden ons voor om morgen te vertrekken. Voor de slager moeten we helemaal naar een dorp verderop brommen. Ik zie langs de weg Aleppodennen waar bakjes aanhangen om de hars op te vangen die uit de boom druppelt. Eén van de oudste Griekse wijnen is de Retsina. Deze harswijn heeft zijn naam te danken aan de hars van de pijnboom die tijdens de rijping wordt toegevoegd. Deze hars ( in het grieks; ‘retsini’) geeft aan de wijn een zeer typische smaak en geur. Dus als je in Griekenland bent moet je toch echt een keer bij een tafel vol met lekkere Mezedes, een ijskoude retsina bestellen.

Wij gaan weer terug naar de camper en gaan in de chillstand, morgen drukke dag.