Leonidhio……en een avontuurlijke rit naar Monemvasia!

Zaterdag 23 Oktober

Het was een levendige nacht met veel omgevingslawaai…..ik doe als “waakpoes” van dit huis op wielen geen oog dicht. Griekse Adonis snurkt er lustig op los…..Dus we besluiten van deze plek te vertrekken en vandaag al naar Camping Semeli te gaan…..er moet ook nodig gewassen worden. We nemen afscheid van Alie en Lau en tuffen in de ochtendzon vanuit Paralia Tyrou naar Leonidhio.

Om 10 uur checken we al in…..en even later draait de was al rond in de wasmachine. Wasdag dus vandaag. Het is nog heerlijk weer maar er zijn alweer buien onderweg…..gelukkig arriveren die pas zondagmiddag laat. Verder niks spannends vandaag…..het is een leuke, drukbezochte kleine camping. Aan het eind van de middag loopt de camping vol met de kleine buscampers van de bergbeklimmers. Het hele gebied rond Leonidhio is bezaaid met klimrotsen…..en vooral de Kokkinovrahos oftewel “Red Rock” is super populair.

Deze gigantische 250 meter hoge rode kalkstenen klif torent hoog boven de huizen van Leonidhio uit. Dat vraagt om een nader onderzoek…..een project voor morgen. Eerst de was….🙄

Zondag 24 Oktober

Er is weer een weeromslag op komst…..maar we nemen het er nog even van. Op de brommer rijden we naar Leonidhio. De stad komt uit een spectaculair landschap te voorschijn, begrensd door twee abrupte berghellingen die de stad vanuit het noorden en zuiden omsluiten. De vlakte voor de stad richting de zee en het gebied rond de camping is vol met tuinderijen…..duidelijk de “groentetuin” van deze streek. De oude Griekse reiziger Pausanius beschrijft het gebied al als de “tuin van Dyonisos” vanwege de vruchtbaarheid van de vlakte.

Wie was Pausanius? Hij was de bekendste reisgidsschrijver van de oudheid…..nu zouden we hem een reisblogger noemen😉 Ruim 1800 jaar geleden bestond er al een uitgebreide reisgids over het oude Griekenland, de schrijver hiervan was Pausanius. Hij was een groot reiziger, hij verkende Egypte, Klein-Azië, Jeruzalem en Rome. Maar bovenal bezocht hij de Peloponnesos en het Griekse vasteland. Hij liet een beschrijving van Griekenland achter in tien boeken, gevuld met historische verslagen en gebeurtenissen en uitweidingen over feiten en wonderen van de natuur.

Kris-kras scheuren we door Leonidhio, op zoek naar het juiste weggetje wat ons naar het plateau boven Red Rock moet brengen. Hé Hé eindelijk vinden we de juiste weg omhoog…..Maar wat een mooie stad is Leonidhio…..heel Grieks met monumentale herenhuizen die dateren van voor 1800. De mensen zijn aangenaam en gastvrij, zij leven op een unieke locatie aan de voet van de berg Parnon. Over een kronkelige weg die tegen de berg zit aangeplakt brommen we naar boven…..wat een adembenemende uitzichten weer. De foto’s vertellen hun eigen verhaal…..

Overal staan de wegwijzers die naar de klimroute’s verwijzen. We gaan weer eens “off the road” en al hobbelend verkennen we het desolate met struikgewas begroeide plateau. Een geitenhoeder lacht ons vriendelijk toe……even een praatje en een “fotografia” is geen enkel probleem. Wat later passeren we een jager op zijn brommer…..op zoek naar een prooi.

Terug bij de kust maken we even een stop bij het kleine vissersdorp Sambatiki. Het is een plaatje! We eindigen in een taverne in het haventje van Plaka vlakbij de camping…..laat het slechte weer maar komen.

Maandag 25 Oktober

Heel de nacht en een deel van de ochtend regen…..Ik maak nog wel even een wandelingetje door “de tuin van Dyonisos”. De camping ligt midden tussen de tuinderijen, hier groeit werkelijk van alles. Over Lakos Beach loop ik terug. Morgen staat ons een avontuurlijke rit te wachten…..

Dinsdag 26 Oktober

Al twee jaar ben ik aan het turen naar een geel….erg kronkelig weggetje op de kaart van de Peloponnesos. Vanaf Peleta (wat ten zuiden van Leonidhio ligt) loopt een route die je naar Fokianos Beach leidt. Daarna kan je de kustroute volgen die je naar Kyparisi brengt en later aansluit op de weg naar Monemvasia. Gaan we? Ja, we gaan het gewoon proberen…..het avontuur lokt.

Via Poulithra rijden we de bergen in en volgen de weg naar Peleta. Net voor Peleta slaan we linksaf richting Fokianos. Landschappelijk gelijk weer prachtig…..deze keer met reusachtige oude eikenbomen. Mooi! Hymerke wringt zich soepeltjes met zijn zilvergrijze body door de dorpjes Amygdalia en Pigadhi. Daarna dalen we weer af naar de kust met een aantal flinke haarspeldbochten. Fokianos Beach is een beschermde baai omringd door kliffen en met een strand vol dikke witte kiezels. En vertel het niet door…..het strand wordt regelmatig bezocht door zeehonden. Voor ons als camperaars is er plaats genoeg om te staan, deze tijd is het hier uitgestorven. Ik kijk ook nog even snel bij een klein moerasgebied…..Wetland of Fokianos.

Dan volgt er een prachtige goed te rijden weg langs de kust. Deze weg is een aantal jaren geleden aangelegd en verbindt Fokianos met het verborgen paradijs Kyparisi. Het is weer genieten….We passeren de afslag naar het spookdorp Kapsala…..een klein dorp verborgen voor de ogen van de bezoeker. De familie Mavromichalis, vol schaamte na de moord op Kapodistrias, vluchtte naar dit verlaten dorp als een vorm van zelfverbanning. Tegenwoordig wonen de boeren uit Kyparisi in het dorp tijdens de olijvenoogst.

Net voor Mitropoli begint het lastigste deel van onze avontuurlijke rit. Een smal stuk, gelukkig geen tegenliggers…..en even later parkeren we bij het strand wat tussen Metropoli en Paralia ligt. Als we uit de camper stappen, staan we helemaal paf van het turquoise/kobaltblauwe water van de Myrtoïsche Zee….adembenemend mooi. We wandelen naar het einde van het strand, waar de huizen letterlijk de zee raken. Ik krijg het gevoel dat ik op een eiland ben….Tot in de jaren zeventig was er geen weg die naar het dorp leidde en de belangrijkste manier om met het vaste land te communiceren was via de zee. Daarom ontwikkelde dit verborgen paradijs een manier van leven vergelijkbaar met dat van een eiland.

Nu moeten we Kyparisi nog door…..voor grote campers is dit de “bottleneck” van deze prachtige route. Het smalle weggetje door het dorp is bochtig en steil…..gelukkig kwamen wij niemand tegen. Maar als je dus wel een tegenligger tegenkomt heb je echt een probleem….😅 Griekse Adonis slaakt een zucht van opluchting als we heelhuids Kyparisi uitrijden. En ik zucht nog veel harder…..🙈

Dan volgt er een erg smalle weg, maar ook een angstaanjagende. Als je ervoor kiest om deze route te rijden, zul je een adrenalinepompende reis hebben, vergezeld van fantastische uitzichten. De weg slingert langs de berghelling en omhelst hem kilometers lang. Hij klampt zich vast aan het Parnonas-gebergte en het is de enige route die je kunt nemen. Maar wat was het een avontuurlijke rit…….maar voor grotere campers minder geschikt helaas.

Net voor Labokambos sluiten we aan op de route die ons via Gherakas naar Monemvasia brengt. We parkeren eerst op de pier, maar verzetten de camper al gauw naast het iets lager gelegen haventje naast de pier. We staan helemaal te schommelen, wat een wind…..windkracht 6. Dat wordt een onrustig nachtje…..