Licence to Chill!

Mijmerend vanaf mijn strandbedje, zie ik het strand en zijn tijdelijke bewoners ontwaken. Het eeuwigdurende geluid van de golven op de achtergrond.

Staand in de zee worden de laatste roddels doorgenomen door drie Griekse dames op leeftijd. Een soort theekransje maar dan in het turquoise water. Een mooie oude dag. Een boot komt aanvaren en gaat voor anker. Kinderen spelen onder het wakend oog van hun ouders aan de vloedlijn. Een waterfiets glijdt door het water, er is zelfs een glijbaan aan boord. Fun! Zo brengen wij al chillend een groot deel van de dag door.

Later gaan we naar Chiosstad, een half uurtje rijden van onze thuisbasis Vouno. Chiosstad is een echte Griekse havenstad, met wel 30.000 inwoners. Langs en achter de promenade in de haven speelt het dagelijkse leven zich af. We zien een patrouilleboot van de EU-organisatie Frontex aan de kade liggen. Frontex helpt Griekenland met het controleren van de buitengrenzen en de terugkeer van niet-EU-burgers naar hun land van herkomst. Het uit de kluiten gewassen jacht van de buurman is van een heel ander kaliber. Dit goudkleurige schip komt uit Georgetown, en dat is de hoofdstad van het Zuid-Amerikaanse Guyana. In de verte het Chios Chandris Hotel, hier verbleven mijn ouders dertig jaar geleden toen zij hier op vakantie waren.

Chiosstad is bovenop de antieke stad gebouwd. Door haar strategische ligging speelde de stad van oudsher een belangrijke rol in de geschiedenis, vanwege de ligging aan de smalle doorgang tegenover de kust van Azië. Uit de Byzantijnse periode is weinig bekend over de stad. Toen is de bouw van het kasteel begonnen, later is deze vesting versterkt door de Genuezen. Daarna kwamen de Ottomanen, die voor de zwarte pagina in de geschiedenis van Chios zouden zorgen. In het jaar 1822 werd de opstand van de Grieken wreed onderdrukt. De stad werd helemaal geruïneerd en de Griekse bewoners massaal vermoord. Toen vond “de slachting van de Grieken plaats”, maar liefst 25.000 mensen kwamen om. De stad is in de 19e en 20ste eeuw opnieuw opgebouwd.

We lopen richting het Kastro en lopen onder de indrukwekkende Porto Maggiora poort door en komen uit op een intiem pleintje. Er zijn een paar leuke terrasjes met een bijzonder uitzicht, namelijk op de oude Osmaanse begraafplaats. De Turkse wijk bestaat uit kleine, smalle straatjes, bouwvallige huizen, oude teksten op de muren. In de verte zien we de minaret van de moskee. We beklimmen de oude muur van het Kastro. Bovenop kijken we uit over het Chios van nu, levendig, druk en rumoerig. Aan de andere zijde Chios met de mysterieuze sfeer van een oude kashba uit het Midden-Oosten.

Als jullie ooit Chios bezoeken, ga zeker de Turkse wijk bekijken. Ik vond het heel bijzonder. Wij ontvluchten de drukte van Chiosstad en gaan weer verder met chillen in het rustige dorpje Kataraktis.