De Lokroep van de Sirenen!

  Vrijdag 17 Juli

Volgens de Griekse Mythologie was het eiland Thassos in het bezit van de Sirenen, een wreed vrouwvolk met het lichaam van een vogel en het hoofd van een vrouw. De Sirenen woonden tussen de kale rotsen en de scherpe kliffen. Op het strand van het Sireneneiland kon je erg vaak botten van mensen en wrakhout van schepen vinden. De prachtige stemmen van de Sirenen brachten zeelieden in vervoering waarna ze door de vrouwen overmeesterd en verslonden werden. Eén man overleefde ooit het gezang van de Sirenen. Het was de Griek Odysseus, hij stopte was in de oren van zijn bemanning en liet zichzelf vastbinden aan de scheepsmast. Zo kon hij luisteren naar het gezang van de Sirenen zonder dood te gaan.

Het gezang van de Sirenen is allang verstomd op Thassos. Maar dit groene juweel van de Egeïsche Zee is nog steeds een wild, rauw en ongepolijst eiland.

Wij brommen op ons gemak vanuit Golden Beach naar het kleine dorpje Kinira met zijn honderd inwoners. In de baai van Kinira ligt Kinira Island. Op dit privé eiland bevindt zich één huis in traditionele stijl en een aanlegsteiger. Ik vond het altijd een beetje een geheimzinnig, mysterieus eilandje. Kinira is een historische plaats, het wordt vermeld in de boeken van de Griekse historicus Herodotus. Het dorpje wordt omringd door prachtige bergen. In dit gebied werd ooit goud gedolven en in de oudheid hebben hier veel mensen in de goudmijnen gewerkt. Daar is trouwens niets meer van terug te vinden. Als je van een rustige vakantie houdt dan is Kinira een uitstekende keus.

Een baai verderop ligt Paradise Beach. Het mooie zandstrand wordt omringd door fraai begroeide heuvels. Toen ik in 1985 voor het eerst kennismaakte met Thassos, was Paradise Beach een werkelijk adembenemend stukje Griekenland. Er was één hippieachtig café met een heerlijk flowerpower sfeertje, in bezit van de flamboyante eigenaar Costa. Het café was een bezienswaardigheid met allerlei zelfgemaakte kunstvoorwerpen en schilderijen. Nu 35 jaar later, is Costa met zijn gouden tand van het toneel verdwenen en zijn ex-vrouw Jhianna regeert over haar zeg maar gerust ‘goudmijn’ met ijzeren hand. Nu is het puur commercieel. Het strand is nog steeds mooi, maar voor mij is het kleine paradijs verdwenen.

Zaterdag 18 Juli

We staan ons te vergapen aan de gigantische marmergroeve net buiten Limenas. Het marmer van Thassos is namelijk wereldberoemd omdat het smetteloos wit is. Er zijn zo’n zes marmergroeven op Thassos, helaas hebben ze een paar jaar geleden weer een aantal licenties afgegeven. Een paar bedrijven zijn gruwelijk rijk geworden door het witte gesteente. De werknemers doen zwaar, ongezond en gevaarlijk werk voor €700 per maand. Als de marmermijnen uitgeput zijn, dan blijven de lelijke open wonden voor eeuwig zichtbaar op dit verder prachtige groene eiland.

Als je van shoppen houdt dan is Limenas ‘the place to be’. Wij slenteren door het drukke winkelstraatje naar de meest charmante plek van het stadje namelijk de oude haven. Dit was vroeger de oorlogshaven van het Antieke Thassos. Het water is glashelder in de haven, een school visjes verschuilt zich langs de kademuur. Onder een reusachtige Plataan een mooi café om de bedrijvigheid in de haven gade te slaan. Wij wilden het museum bezoeken, maar sinds vandaag is overal een mondkopje verplicht in alle openbare ruimtes, winkels en supermarkten. Mondkapje niet bij ons natuurlijk. Museum moet maar wachten tot de volgende keer.

Naast het museum ligt de oude Agora, waar we even doorheen wandelen. Het moderne Limenas is voor een groot deel op de resten van het Antieke Thassos gebouwd. Dus overal in de straatjes vind je opgravingen. Helaas meestal overwoekerd met onkruid. Gemiste kans want er is een schatkist vol geschiedenis te vinden in het levendige stadje.

Ik kom nog even terug op de Sirenen. In de Mythische wereld is niets zoals het in werkelijkheid lijkt. De lokroep van de Sirenen, daar zit een gedachte achter. Luister naar je innerlijke stem en laat je niet afleiden door andere verlokkingen ..........die tot niets leiden.