Maffia in de Polder!

Woensdag 17 Juni

Over de Maasdijk rijden we richting het gemoedelijke dorp Veen. Hier woont van heel vroeger uit al een opstandig volkje. Daar wil ik natuurlijk meer van weten en we gaan ‘incognito’ 😎de buurt eens goed verkennen.

Eind achttiende eeuw heerste er een geest van revolutie in het land, die doordrong naar het platteland. In Veen werden, net als in andere plaatsen, daarom nachtwachten ingesteld. Op Zondag 23 Januari 1785 maakte de predikant vanaf de kansel bekend dat op bevel van de schout elke derde man van een gezin moest opkomen om met wapens te komen oefenen. Dat ging zomaar niet en het Veense volk kwam in opstand. Uit Den Haag werd toen al opdracht gegeven om de oproerige bevolking tot gehoorzaamheid te dwingen. En dat is tot nu toe nog steeds niet echt gelukt.

Veen wordt ook wel het Sicilië van het Noorden genoemd. Een dorp waar iedereen elkaar kent, waar je wordt geboren, oud wordt, en niet meer weg gaat. Veen heeft een lange traditie van rellen tijdens de jaarwisseling, altijd voortkomend uit die hardnekkige traditie om sloopauto’s op het plein in de fik te steken. In 2003 werd zelfs door de burgemeester van de Gemeente Aalburg het leger ingeroepen. Hij noemde Veen een ‘Siciliaans Maffiadorp’.

Nou, ik ben stik nieuwsgierig naar die Mafioso’s die hier wonen. We wandelen over de Maasdijk richting korenmolen De Hoop, deze molen is al bijna 180 jaar oud maar ze is nog lang niet versleten. Zodra de wind waait en de molen draait is de molenaar in z’n element. Hij laat de ‘zware’ molenstenen zingen. Voorbij de jachthaven staan we even stil bij een historische peilschaal. Op een bankje vlakbij het veer tussen Aalst en Veen drinken we een theetje met uitzicht op de Maas. Alle inwoners begroeten ons opvallend vriendelijk.

Veen is van oudsher een arbeidersdorp, waar bittere armoede bestond. Tegenwoordig bestaat het dorp uit vele succesvolle handelaren en handelsfamilies. Allemaal hardwerkende mensen dus geen Cosa Nostra zoals in Sicilië. Ik zie zelfs een hotel voor konijnen...... Langs de dijk liggen een aantal tevreden schapen zonder wollen ‘jas’. De ouderwetse moestuinen bij de monumentale boerderijen zijn een lust voor het oog. Met nog een laatste blik over de uiterwaarden nemen we afscheid van de Maasdijk.

Wat betreft de autobranden die zijn volgens de bewoners van Veen heel simpel te verklaren. We werken 365 dagen en nachten keihard en dan komt de burgemeester ons vertellen wat we die ene nacht wel en niet mogen doen. De auto’s worden het liefst aangestoken in het midden van het dorp; op de kruising van de Witboomstraat, de Mussentiend en de Van der Loostraat. Deze kruising heet in de volksmond dan ook ‘het Kruis’. Op die ene avond stoken we dus. Veen beschermt zijn traditie. En een Veener verraadt geen Veener!

Langs een paar graanvelden lopen we aan de andere kant van de dijk weer richting het dorp. De wimpel van Brabant waait fier in de wind. Rechtstreeks van het land zijn nieuwe aardappelen en aardbeien te koop. Lokale produkten met een pure smaak.

Wij vonden het een leuk dorp, met zeer vriendelijke spraakzame mensen. Als je nog een autootje zoekt, ben je in Veen aan het goede adres. Er zijn opvallend veel autobedrijven........Toeval???? 😎 De groeten uit Maffiadorp Veen!