Het Natuurpad bij Giessenburg!

Na mijn charmes in de strijd gegooid te hebben en enig chanteerwerk, ging mijn Griekse wandelmaat weer overstag. We liepen al vroeg in Giessenburg want na het middaguur zou het gaan regenen. Er hing nu al vocht in de lucht. We lopen langs het lieflijke riviertje de Giessen, met aan beide zijden prachtige verbouwde monumentale boerderijen tot riante landhuizen. Volgend weekend is het hier een drukte van belang, dan vindt hier weer de Gondelvaart plaats. Dat is een optocht op het water met spectaculaire bouwwerken die ook nog varen. Het is een oer-hollands volksfeest wat uitbundig wordt gevierd.

Langs de Giessen zien we weelderige boomgaarden, de takken afgeladen met appels of peren. Onder de bomen scharrelen de meerkoeten, pikkend in het afgevallen fruit. Er worden ook wat landelijke produkten aangeboden langs de weg zoals kromme komkommers, honing, jam en bessensap. Maar ze hebben toch een probleempje hier, er sluipt een dief rond die het heeft voorzien op de heerlijke eigengeteelde produkten. Even verderop staat de boevenwagen al paraat als ze de dief hebben ingerekend.

We lopen het slaperige dorpje Giessen-Oudekerk binnen, langs de kerk slaan we rechtsaf. Een poes doet een heerlijk ochtenddutje. Langs de rechte polderweg is toch genoeg te zien. Overal langs de kant van de sloot bloeien de zwanenbloemen. Prachtig!  Deze bloemen horen echt thuis in de Alblasserwaard. Even verderop spot ik een ooievaar, statig lopend door het gras. Ik volg hem/haar door de zoeker van mijn camera. Tot mijn verbazing heb ik ook ineens een haas in beeld, ik druk direct af. Ik sta even te springen van vreugde, even een geluksmomentje. Mijn Griekse Adonis heeft het op zijn eigen manier ook goed naar zijn zin. Hij loopt al een half uur Grieks te ratelen in zijn telefoon. Dus iedereen tevreden op zijn eigen manier.

De lucht wordt wat dreigender, we slaan de Bovenkerkse Tiendweg in. Mooi pad met aan beide zijden knotwilgen. Een grote groep zwanen kijkt ons argwanend na. Op het water drijven zwanenveren. Aan het einde van de Tiendweg komen we uit bij de Bovenkerkse Molen. Sinds 1928 gaat hij wiekenloos door het leven. Nu lopen we langs de Peursumsche Vliet. Aan de overkant ook een molen zonder wieken, de Peursumse Molen, nu in gebruik als woonhuis. Langs de vliet is het saai lopen, door het hoge riet kan je niet op het water kijken. Dus even doorbijten, het gras is nat en we lopen te soppen in onze schoenen. Maar Giessenburg is in zicht, we klauteren over het laatste hek en komen vlakbij ons beginpunt uit.

Het was een leuke wandeling door twee mooie landelijke dorpjes, zelfs mijn Griekse Adonis had het naar zijn zin. Hij weet gelukkig nog niet wat ik volgende week voor hem in petto heb. Nu eerst zondag, dat wordt weer een bijzondere dag. Daar later meer over!