Door de outback naar de surfspots in Keros Bay!

Na een ontbijtje met lokale feta, geurige zoete tomaten en een vers bruin brood kunnen we vertrekken. De wind is minder sterk en de zon brandt op ons hoofd. Onze sprinkhaan (motor) heeft er duidelijk zin in. Nou wij ook. We rijden naar het oosten, daar ligt het Chortarolimni Meer. Letterlijk vertaald betekent dat ' het grasmeer'. We vinden de afslag en slaan een pad in. Waar we nu weer in verzeild raken, het lijkt wel of we in de Australische outback terecht zijn gekomen.

Voor ons strekt zich een droog en dor landschap uit, geen meer te bekennen. Het meer vormt een klein natuurgebied. In de winter is het een toevluchtsoord voor flamingo's en in de zomer als het meer is opgedroogd ziet het er uit als een witte vlek. Jammer, Pippie de vogelaar mist de flamingo's. We crossen over verdroogde grasachtige paden en ik voel me net één van Macleod's Daughters. Kralen met magere geschoren schapen en velden met artisjokken. In de verte grazen wat koeien.

We bereiken de zee, prachtig blauw met flinke golven door de wind. We zien een oude tank. Limnos ligt op een strategische positie ten opzichte van Turkije. Het eiland heeft dus flink wat militairen, die overal duidelijk aanwezig zijn. We rijden over de zanderige paden langs de zee. We komen nu in de surf community terecht. Overal staan oude campers en caravans, de zogenaamde surfervillage's. De zeilen van de kite-surfers zien we al van verre boven Keros Bay. Paradijs voor de surfers met altijd die harde wind. We maken een stop bij een surfclub en chillen met de Surfbabes & Surfdudes mee. Leuk sfeertje.

We doen nog een poging om bij een zoutmeer te komen maar rijden ons vast in het zand. Even sjorren en we zijn weer los. Honger krijgen we, dus tijd om naar Kotsinas te gaan. Een klein dorp aan de zee, waar we heerlijk eten aan het water. Gegrilde grote sardienen, gebakken gavros, lauwe rode bietjes en gegrilde groenten. Dit eiland is nog echt zoals de andere eilanden dertig jaar geleden waren. Ouderwetse sfeer. Met onze buik vol terug naar Villa Panorama, siësta. Moudras ligt aan een binnenzee en heeft ook wetlands, waar in de winter ook veel vogels zijn. Daar later nog even rond gekeken, maar geen vogels. Alleen twee vreemde vogels, en jullie mogen raden wie dat waren!