De prachtige stranden van Rhodos!

Vanochtend wordt ik wakker van het getjilp van de vogels en het gekoer van de duiven en op de achtergrond het geknor van mijn Griekse Adonis. Het belooft weer een mooie dag te worden.

We gaan weer op ontdekkingstocht, we slaan af het binnenland in rond Archángelos en belanden in een landschap vol met sinaasappel en olijf bomen. De eeuwenoude olijfbomen hebben de meest vreemd gevormde stammen en zijn bijzonder om te zien. Als deze bomen uit de oude wereld zouden kunnen praten, dan hadden ze ons heel wat te vertellen. We maken een stop en lopen tussen deze bomen door en Chrisje zit er al gauw boven in. Verder gaan we weer.

De Panda moet er vandaag hard aan trekken, we rijden een steile berg op aan de zuidkant van de baai van Kolymbia. Parkeren en moeten dan een steile trap op van meer dan 300 treden. Boven op de top staat het kapelletje Kyra Tsambika. In de kapel bevindt zich een beroemde Maria-icoon, die vroeger kinderloze of pasgetrouwde vrouwen aantrok. Als ze na hun bedevaartstocht een kind kregen, dan werd het Tsambíko (voor een jongen) of Tsambíka (een meisje) genoemd.  Nou kwamen wij niet voor het kapelletje, maar voor het spectaculaire uitzicht. Je kijkt uit op de stranden van Tsambíka en Kolyumbia. Vooral Tsambíka is erg mooi om te zien, dit strand is nog altijd eigendom van het klooster anders had het allang vol gestaan met hotels. Naar beneden gaat heel wat sneller dan naar boven. We gaan ook nog even op het Tsambíka strand kijken. De strandtenten worden opgebouwd en in de zomer is het hier filerijden, zo druk is het hier dan.

Nu gaan we kijken bij Stegná Beach, ook een leuk plaatsje met een mooi strand met enkele grote rotsen. Leuke promenade er langs met mooie loungecafé's en restaurants. Maar Chrisje had iets anders gezien, een weggetje naar een bergtop dus hij is niet te houden meer. En wat was het weer mooi, het zou jammer geweest zijn als we dit weer hadden gemist. In het eenzame rauwe stenige landschap doolde alleen wat schapen rond. Ze zochten schaduw tegen de brandende zon langs de rotsen of onder de enkele bomen die daar overleven. Nu naar beneden, het werd tijd om de honger te stillen.

Charáki Beach leek ons wel wat en we troffen het weer. Een ouderwets Grieks badplaatsje met aan de strandkant een traditionele taverne met geruite tafelkleedjes en Griekse eiland muziek. Eerst overleg wat er op tafel moet komen met de eigenaar/kok en daarna een beetje dromerig over de zee uitkijken. Na het lekkere eten,rijden we nog naar een ander strand. En dat was ook een verrassing, daar gaan we onze laatste dag doorbrengen. Wauw, wat een strand!