Het spookdorp Anavatos!

Vrijdag 26 Juli

We vonden dat we een dagje vakantie hadden verdiend. Komi Beach wachtte op ons. Alle spullen verzamelen en weg waren we. Een leuk plekje aan het strand was zo gevonden. Maar eerst werd de lunch veilig gesteld, verse vis werd bij het restaurant aangevoerd. De vis werd goedgekeurd door Griekse Adonis, kon hij ook rustig aan zijn ochtenddutje beginnen op het strand. Na een verfrissende duik snurkte hij er al gauw lustig op los.

Zo gleden de uren van deze lome vrijdag voorbij. Beetje badderen, lezen, lunchen en dutten. Goh’ het lijkt wel vakantie! Maar het begon alweer te kriebelen, het eiland is groot en er valt zoveel te zien. Dus nadat de ergste hitte voorbij was, zijn we naar het dorpje Katarraktis gereden met onze grijze ‘Suzi’. Dit kleine dorp met een smal zandstrand ligt in een groene omgeving met olijf en mastiekbomen. We doen gezellig met de lokale bevolking mee aan de pantoffelparade. Slenteren langs de zee, kijken naar de kleurrijke bootjes die dobberen in de haven. Bij een oud café horen we het tikken van backgammonstenen. De vier oude mannen turen geconcentreerd op het speelbord. Aan een ander tafeltje zit de ‘dorpspope’ te dutten op zijn stoel. Dit dorp heeft zijn ritme behouden.

Later eten we aan zee, vers gegrilde sardines en gehaktballetjes in tomatensaus. Simpel maar lekker. Het ruisen van de golven brengt ons in de juiste vakantiesfeer. Heerlijk dagje.

Zaterdag 27 Juli

Bijtijds rijden we Vouno uit, en gaan richting Armolia. Een pottenbakkersdorpje, we stoppen niet want Pippie had ‘engere’ plannen. Via een prachtige route langs de dorpen Vessa en Lithi komen we uiteindelijk uit bij het spookdorp Anavatos. Je moet wel van bochten houden want de ene haarspeldbocht volgt op de andere. Maar mooi, mooi. We komen de bocht om en dan  ligt daar het verlaten dorp boven op een rots. Zeer indrukwekkend. Wauw! 

Dit spookdorp, is een dorp met een bijzonder verhaal. Anavatos betekent in het Grieks ‘onbereikbaar’, het is dan ook op een rots gebouwd en diende als schuilplaats. Maar in 1822 vonden de Turken de plek toch en zette de aanval in. Het dorp werd in brand gezet. Om aan de Turken te ontkomen, zijn duizenden mensen al dansend de afgrond aan de westkant van het dorp ingesprongen. Overlevenden bouwden het dorp weer op, maar na een grote aardbeving aan het einde van de 19e eeuw verlieten de mensen Anavatos voorgoed.

We lopen het verlaten dorp in, spookachtig, je lijkt eeuwen in de tijd terug te gaan. Een oude houtoven, vele verlaten huizen, een oude kerk en een prachtig uitzicht over de omgeving. Ik loop hier rond, maar ik kan het verhaal van de dansende dorpsbewoners niet vergeten. Wat een trieste geschiedenis.

Langs een mooie route langs de stranden van de westkust komen we uit bij Lithi Beach. Wat een drukte hier, we eten wat maar besluiten door te rijden naar onze thuisbasis Vouno. Maar verdwalen is niet moeilijk hier, ontelbare weggetjes en een slechte bewegwijzering brengen ons regelmatig op het verkeerde pad. Maar uiteindelijk vinden we na enig gezoek de juiste weg terug. Wat een afwisselend eiland is Chios. Nog traditioneel en gelukkig geen massatoerisme. De toeristen zijn hoofdzakelijk Grieks of Turks. Nou, lieve mensen tot morgen! 👻