De tranen van Chios!

Na een trage start deze morgen, gaan we eerst maar eens richting zee. Ons tijdelijke verblijf is in het dorpje Vouno in het zuiden van Chios. In dit deel van het eiland zijn nog ruim twintig mastiekdorpen, die her en der verspreid liggen. De mastiekdorpen werden gebouwd in de 14e en 15e eeuw. Tussen de mastiekplantages door rijden we richting Lilika Beach en langs de kust turend over de zee komen we uit bij Emborios.

Dit kleine vissersplaatsje stelt niet zoveel voor maar ligt vlakbij een bijzonder strand. Het strand is miljoenen jaren geleden ontstaan door een vulkaanuitbarsting. Het strand Mavra Volia bestaat uit zwarte vulkanische stenen die door de zee mooi rond zijn afgesleten, zodat het ook wel het ‘zwarte kogel’ strand wordt genoemd. We lopen langs de promenade met de tamarisken, deze bomen houden van de zee en groeien alleen bij de kust. Wat een bijzonder strand, even verderop ligt nog een verlaten baai vol met ‘kogels’.

We rijden het binnenland in, het wordt heet maar gelukkig staat er een stevige wind. Slingerend door het landschap vol met mastiekplantages arriveren we bij onze volgende stop het Chios mastiekmuseum. Een prachtig architectonisch hoogstandje wat precies in deze rauwe natuur past. Mooi gedaan. Wat volgt is een leerzame rondleiding door een prachtig museum, een aanrader.

Wat is mastiek? Mastiek is een soort hars en komt van de mastiekstruik. De mastiekstruik kan ongeveer honderd jaar worden. De mastiekcultuur en verwerking van het produkt is op Chios al bekend sinds het begin van de jaartelling. De mastiek oogsten en verwerken is veel werk, hierdoor is het een kostbaar produkt. Eerst worden de stammetjes van de struik afgeschrapt, dan wordt de grond onder de struik schoongemaakt. Hierna strooit men heel fijn wit gezeefd zand onder de boompjes. De stammen krijgen ondiepe inkervingen. Hierna druppelt de mastiek, masticha, langzaam uit de stam. De druppels noemt men ‘de tranen van Chios’. De mastiek wordt in veel produkten verwerkt, zoals natuurlijke medicijnen, schoonheidsprodukten en superfood.

Na dit bezoek gaan we richting de mastiekhoofdstad van Chios. Verwacht geen stad, maar een groot dorp. Pyrgi onderscheidt zich van de andere dorpen door de unieke geometrische motieven, de xystra. De muren van de huizen worden met zwart zand en witte kalk bedekt. Daarna schraapt men de kalk eraf met een soort vork en creëert men de geometrische motieven.

We wandelen het dorp in, en algauw zien we in het centrum de prachtige mozaikhuizen. Ze zijn van onder tot boven bedekt met naturelkleurige en witte geometrische bloempatronen. We wanen ons even in een andere wereld. Aan de balkons hangen overal slingers met kleine tomaatjes, heel apart. Het leven gaat hier gewoon zijn gang. Een oude gebogen vrouw loopt met een schoffel door de nauwe straatjes. Een poes ligt lekker in het zonnetje. We komen uit op het plein van het dorp. Zelfs de Theotokos kerk is niet aan de ‘xystra’ ontsnapt. Ik werp nog even een blik in de kerk, veel goud wat er blinkt.

Tijd voor een echt Chios biertje, het krijgt de goedkeuring  van mijn Griekse Adonis. Heerlijk! Maar we krijgen honger, en we gaan op zoek naar een taverne bij de zee. We rijden weer terug naar de kust en belanden in Taverne Neptunes. Inktvis en kleine gebakken visjes gavros komen op tafel, begeleidt met een grote Griekse salade. Heerlijk, daar waren we aan toe, het is ook al eind van de middag. En daarna is er maar één ding mogelijk, en dat is dat we in de relaxstand gaan.😉 Tot morgen!