Een Spookplas en een Boze Wolf!

Zondag 31 Mei

Er loert weer een gevaar in het geteisterde Brabant. Eerst de Corona, en als tweede de processierupsen die al hun troepen aan het mobiliseren zijn, om een grootscheepse aanval te beginnen. En nu zijn er ook nog één of meer wolven op strooptocht door Brabant. Het houdt maar niet op.

Maar jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik als gepassioneerd blogger en hobbyfotograaf die wolf wel heel graag op de picture wil zetten. Dus gaan we op speurtocht in het gebied waar de ‘boze’ wolf pas nog huisgehouden heeft. We gaan naar de Haarsteegse Wiel vlakbij het dorp Haarsteeg. In het buurdorp Hedikhuizen heeft de wolf pas nog 28 schapen dood gebeten. En hij is nog heel recent gezien door een boer vlakbij Haarsteeg.

We parkeren vlakbij de dijk en lopen richting de Haarsteegse Wiel. Dit is één van de grootste wielen in Nederland en is ontstaan als gevolg van meerdere dijkdoorbraken. De laatste doorbraak vond plaats in december 1740. Daarbij werd een gat van 240 meter in de Hoge Maasdijk geslagen. Het kolkende water heeft een ‘wiel’ (doorbraakkolk) gevormd van 18 hectare groot en 19 meter diep. Onder water ligt nog een oerbos en oude dijkdelen. Er zou hier zelfs nog een kerkhof liggen. Dit gerucht en het prachtige spookbos onder water maken dit tot een mysterieuze duikspot. De Haarsteegse Wiel is daarom bekend onder duikers als de Spookplas. Een nachtduik verhoogt het spookeffect.

Speurend lopen we over de dijk, misschien zit de wolf wel tussen het vele struikgewas langs de wiel. Ik vergeet gewoon foto’s te maken, zo gespannen ben ik om de wolf te vinden. In de verte een ooievaar in het land, die heeft niks te vrezen, de schapen des te meer. Ze vermoeden dat de wolf de Maas is overgezwommen, en nu zit hij klem in het gebied tussen Waalwijk en Den Bosch. Met in het noorden de Maas en in het zuiden de A59 als barrière. Links gaan we de dijk af en struinen door grasland naar de oever van de Spookplas. Ik zie iets blauws tussen de graspollen en ik vis zo twintig euries van de grond. Ik voel dat dit mijn ‘lucky day’ wordt.

Een meikever vliegt brommend door de lucht. Het is best een imposant beest met zijn behaarde lichaam. Maar wees niet bang, ze bijten of steken niet. Even verderop is een schilderachtig vissershaventje. Wij zoeken gewoon door, ik wil die beschermde wolf zo graag zien.

En dan gebeurt het waar ik zo op hoopte. De adrenaline giert door mijn lijf, daar staat hij...... de wolf. Trots en ongenaakbaar, midden in een akker, en Yes! Ik heb de foto van het jaar te pakken! Het is mijn ‘lucky day’.

Helemaal blij gaan we richting huis. Waar ik later bij de camper mijn Grieks Adonis op een lekker lunchje trakteert om het te vieren. Yes, I did it!