Touren door de Zagoria……en een verrassende ontmoeting in Vonitsa!

Dinsdag 6 Juli

De zon komt op…..het Pindosgebergte openbaart zich in al zijn schoonheid. Wij vertrekken van dit mooie plekje net voor Leptokaria en tuffen richting Frangades. Griekse Adonis wringt de camper door het dorp, het gehuchtje….meer is het eigenlijk niet, is weer een plaatje. In de bermen langs de slingerende wegen staan rijen kleurrijke bijenkasten…..we rijden de regio Zagoria binnen. Dit gebied heeft 46 betoverende dorpen met traditionele natuurstenen huizen, geplaveide klinkerstraatjes, kerken en mysterieus ogende stenen boogbruggen.

We naderen Kipi, één van de grotere dorpen van de Zagoria. We parkeren midden in het dorp, in het oude dorpscafé heerst de gewone ochtenddrukte. De politie is ook aanwezig en ze zitten onderuitgezakt in hun stoelen koffie te drinken…..Chris vraagt waar we mogen staan….de politie stuurt ons met een handgebaar naar een plek met een groot bord….Verboden te Parkeren! Wij vinden het allang prima….This is Greece! 😉

Rond Kipi kun je een aantal mooie boogbruggen vinden. De bouw van de traditionele bruggen startte eeuwen geleden. In de winter hadden de dorpsbewoners vaak te maken met overstromingen en de boogbruggen waren nodig om de kolkende watermassa’s over te steken. Net buiten Kipi heb je ook een groot sportveld met schaduw en een kraan, daar mag je ook staan met de camper. Tja, maar Griekse Adonis staat nu eenmaal graag tegenover het café…..

Woensdag 7 Juli

Hups, de brommer van de motordrager af en we scheuren het dorp Kipi uit. Via een prachtige route gaan we op weg naar het hoogst gelegen Zagoriadorpje Vradeto op 1340 meter. Bij Kapesovo maken we een stop, hier kun je namelijk de Vradeto Steps goed zien. Dit is een verharde muilezelweg die de dorpen Vradeto en Kapesovo met 1200 stenen traptreden en 39 bochten….met elkaar verbond. Tot 1970 waren de Vradeto Steps de enige manier om het dorp te bereiken.

Net voor Vradeto slaan we een onverhard pad in en hobbelen naar het begin van de Vradeto Steps, en natuurlijk ontbreekt ook hier het kerkje niet. In het dorpje volgen we een bord dat ons naar het Beloi uitzichtpunt moet brengen. Halverwege parkeren we de brommer en zullen we moeten gaan lopen…..Nou, dat werd wel een Grieks kwartiertje….Maar wat een prachtige wandelroute, een zee van wilde bloemen, ontelbare vlinders zijn bezig met hun liefdesdans….Ongelooflijk mooi!

Lichtelijk bezweet….komen we aan bij het uitzichtpunt Beloi, en een adembenemend panorama ontvouwt zich voor onze ogen. De indrukwekkende Vikoskloof……wat een natuurwonder is dit, deze jongen is 1685 meter hoog, 980 meter breed en 12 kilometer lang. In hoog tempo lopen we terug, de zon brandt genadeloos, tijd om te gaan ontspannen…..

Donderdag 8 Juli

Op de helling van Mount Timfi ligt het kleine lieflijke dorpje Dilofo. Dilofo is het meest pittoresk van alle Zagoria dorpen. Het oorspronkelijke karakter is volledig bewaard gebleven, er wonen acht mensen in het dorpje. We dwalen door de fotogenieke straatjes, de camera blijft knippen….Een kerkje uit 1850, de oude school ligt aan het dorpsplein, welk wordt overschaduwd door een enorme Plataan. Een oude waterput, een poes zorgt voor haar kitten, het is een lieflijk tafereeltje en een kleurrijke oude deur…..De stenen muren langs de geplaveide straatjes zorgden ervoor dat nieuwsgierige blikken van buitenstaanders de binnenplaatsen van de huizen niet konden bereiken.

Tijd om weer verder te reizen….en de plannen weer eens om te gooien. Eigenlijk wilden we Ioannina gaan bezoeken…..maar met 38 graden is dat ook geen doen. Laat nu toch mijn campervriendin Ineke met haar man Geert in de buurt zijn…..De beslissing was snel gemaakt….die gaan we verrassen! Bij Ioannina zakken we af naar beneden. Via Arta ronden we de Golf van Amvrakikos over een hele slechte hobbelende weg en arriveren we tenslotte in de haven van Vonitsa. Het is stil, normaal staat het hier vol met campers….

Na een uurtje zien we een camper aankomen. Ik stond natuurlijk gelijk te springen en te zwaaien, zo enthousiast was ik. Eindelijk zullen  we elkaar in het echt ontmoeten, op Facebook klikte het, maar in het echt? En, ja hoor, het werd algauw gezellig, de Adonissen aan de Tsipouro en de meisjes tutteren een mooi flesje wijn leeg….’s Avonds nog heerlijk vis wezen eten en het bleef nog lang gezellig daar in de haven van Vonitsa……

Vrijdag 9 Juli

Ohhh, ik voel me een beetje brak….🥴ik drink eigenlijk nooit meer dan twee glaasjes en wat ben ik nu misselijk…..🤢We nemen afscheid van elkaar maar onderweg naar het zuiden komen we elkaar weer tegen…..het moest gewoon zo zijn, we waren ook nog lang niet uitgepraat. Ik voel me ondertussen weer het vrouwtje….

We rijden samen verder richting Krioneri, om aan zee te gaan staan. Onderweg ging de GPS van Ineke en Geert een eigen leven leiden…..en we verdwalen in een wirwar van landelijke weggetjes. Gelukkig zijn wij niet de enige die altijd verdwalen…..😂 Dan maar een stukje snelweg en al snel zijn we bij zee. Wat een wind hier zeg….we vertrekken en gaan bij de buren kijken aan de andere zijde van Cape Chalkis…

Kato Vassiliki, wat prachtig is het hier…..voelt helemaal goed. Poosje chillen hier op het strand….later verplaatsen we de campers naar een plateau boven het strand. Het is verboden namelijk om op het strand te overnachten.

Zaterdag 10 Juli

Na een erg onrustige nacht, heet en muziek in de verte tot diep in de nacht…..gaan we nu echt afscheid nemen van elkaar. Niet voorgoed, we gaan elkaar zeker weer ergens ontmoeten. Geert en Ineke gaan naar de Peloponnesos…..En wij rijden langs de schilderachtige kust richting Itea en daar slaan we af richting Delphi. In Delphi waren we twee jaar geleden toen we op zoek gingen naar het Orakel van Delphi….Camping Apollon wordt onze thuisbasis voor een aantal nachten. We hebben een leuke plek met een mooi uitzicht….

Zondag 11 Juli

Wasdag……en tijd om even bij te komen van een aantal enerverende dagen. Maar morgen gaan we met de brommer toeren…..