Twee Heilige Boontjes op Bedevaart!

Vrijdag 21 Februari

Mijn innerlijke stem roept al weken dat we de Kapel van de Heilige Eik met een bezoekje moeten gaan vereren. Een ander Heilig Boontje stond te springen om mee te gaan op bedevaart. Dus vroeg in de morgen naderen we over de Proosbroekweg het bedevaartsoord van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Eik in het dal van de Beerze, ten westen van Oirschot.

De drukbezochte kapel ligt op een idyllisch plekje, verscholen in de bossen aan de oever van de Beerze. Er werd begin 15e eeuw op het zand in het riviertje een beeldje van Maria met kind gevonden. Dit beeldje werd in een eik geplaatst en door de boeren en herders vereerd. Bij de bezoekers waren diverse mensen die op wonderbaarlijke wijze van hun koortsen genazen. Nadat men het beeldje naar de kerk van Oostelbeers of Middelbeers gebracht had, stond het de volgende dag weer op zijn oorspronkelijke plaats in de eik. Dus bouwde men ter plaatse maar een primitief houten kapelletje.

We lopen de kapel in en het eerste wat we doen is een paar kaarsjes aansteken. Er zijn op het moment genoeg mensen in onze naaste omgeving die elk sprankje hoop en geluk goed kunnen gebruiken. Een bedevaartsoord is een plaats waar een bovennatuurlijk wonder heeft plaats gevonden. Veel mensen komen hier om een gunst te vragen, respect te betuigen, tot bezinning te komen of zelfs boete te doen voor hun zonden. Nu we hier toch zijn doen wij als Heilige Boontjes ook gelijk maar boete. Ten eerste dat we altijd als we maar even de kans hebben er tussen uit piepen en zoek zijn, en ten tweede..........de VINO🍷, wel eens ietsiepietsie to much. En nu we toch bezig zijn, nog een kleine gunst, dat we a.u.b niet meer verdwalen?

Onze wandeling begint achter de kapel, we steken een bruggetje over de Beerze over en lopen langs de Grot van de Moeder der Smarten. Even later staan we stil voor een klein kapelletje ter ere van de heilige Antonius van Padua. In katholieke kringen wordt Antonius aangeroepen om kwijtgeraakte zaken terug te vinden, dit met de volgende woorden; Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik m’n sleutels vind. Als het voorwerp is teruggevonden moet men de heilige Antonius bedanken door een offer te brengen. De opbrengst is voor de armen.

Over allerlei bruggetjes en modderige paden lopen we Landgoed Baest binnen. Even later staan we voor een prachtige houten hangbrug. We wiebelen naar de overkant en daarna via een draaihekje komen we uit op een zompig grasland. Tussen de plassen laverend steken we dat over en slaan linksaf een bospad in. Nu komen we in het bosgebied uit van Landgoed Baest. Vervolgens wandelen we door een mooie beukenlaan met aan weerszijden slootjes. In het geheimzinnige zwarte water weerspiegelen zich de bomen, de oevers begroeid met weelderige mossen. De wilde kamperfoelie begint uit te lopen, een voorbode dat het voorjaar er aan komt. Na een donkere sparrenlaan en een eikenlaan, komen we uit bij een stuw in de Beerze.

Na een brede bocht eindigen we bij het Wilhelminakanaal. Dat volgen we een stukje en slaan dan af, om bij visvijver ‘t Lisje uit te komen. Er zitten een paar chagrijnige vissers naar hun roerloze dobbers te staren. Wij sluipen stilletjes verder, wat een ongezellige boel hier. Langs een grote monumentale boerderij lopend komen we uit op een smal verhard grindpad. Het oudste Heilige boontje heeft er flink de pas in. Ik stop maar eens om op de route te kijken hoe we zo verder moeten. Linkerzak, rechterzak, geen routekaart meer te vinden. Paniekerig kijk ik om me heen. Dit is namelijk niet de eerste keer dat ik de routekaart verlies, gebeurt regelmatig. Dan maar een wanhoopskreet tot de Heilige Antonius. Ik prevel;

Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik m’n routekaart vind.

En warempel in de verte zie ik iets wits fladderen. Het is onze routekaart! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Is er dan toch meer tussen hemel en aarde? We komen uit in het Processiebos, daar bevindt zich ook een kruisweg gebeeldhouwd met veertien  kruiswegstaties met een daarbij horend verhaal. Wij lopen direct door richting de Kapel van de Heilige Eik. De Heilige Boontjes hadden daar vlakbij de Beerze een leuk plekje gezien om te lunchen. En jullie raden het al, echte bedevaartgangers eindigen met wijn en brood. We zitten ook weer vlakbij het kleine kapelletje van de Heilige Antonius. Ik moet hem nog even bedanken voor het terugvinden van onze routekaart. Ik offer hem een glaasje wijn.

Ik eindig met een weerspreuk; Is Sint-Antonius nat, dan drinkt de boer zich zat! En de betekenis van een Heilig Boontje; erg braaf doen, maar niet altijd braaf zijn! 😆😇🍷