Twee Meisjes uit de polder in Ottoland!

Dinsdag 26 Januari

Het is een druilerige dinsdagochtend als we de auto vlakbij Goudriaan parkeren op de Lubbertjesweg. De bewoners aan deze weg hebben humor, gezien het embleem van Route 66 wat op de weg is gekalkt. Nu, ik heb mijn eigen Route 66 samengesteld, Zusjelief heeft er niet zoveel vertrouwen in, maar later zal blijken dat het een juweel van een wandeling is.

Het pittoreske dorp Ottoland ligt midden in het Groene Hart van de Alblasserwaard en is een oase van landelijke rust. Maar schijn bedriegt, er heeft zich hier van alles afgespeeld en regelmatig heeft het dorp het nieuws gehaald. Over een smalle graskade met aan weerszijden Elzenbomen en leuke knuppelbruggetjes komen we uit in het begin van het dorp op de A.

In veel dorpen waren vanouds geen straatnamen, maar werden de buurten met een letter aangegeven. In de loop van de 20ste eeuw hebben vrijwel alle wegen in ons land straatnamen gekregen. Voor zover bekend is Ottoland het enige dorp waar nog altijd sprake is van letters. De hoofdweg langs de lintbebouwing heet B westelijk van de Ottolandse Vliet,  en A ten oosten hiervan. Alleen de nieuwbouw die sinds de jaren 1980 in het dorp is gerealiseerd, heeft “echte” straatnamen gekregen.

Over de A lopend in de regen zijn we op zoek naar een plaats om te schuilen. Helaas is het Hervormde kerkje op de terp met de mooie klokkentoren niet open. Hoogstwaarschijnlijk diende de kerk in vroegere tijden ook als toevluchtsoord voor mens en dier bij hoog water. Wij gaan door en trotseren het hemelwater moedig en gaan verder met onze “sightseeing”. Er staan hier werkelijk prachtige statige boerderijen, sommige enigszins scheef verzakt door de tijd.

Bijna 35 jaar geleden op 28 februari 1986, vindt er een catastrofe plaats in Ottoland wat de hele Alblasserwaard opschrikt en het nieuws dagenlang domineert. Een aanvankelijk simpel schuurbrandje, loopt door de harde wind, binnen enkele minuten uit in een verwoestend inferno. Zeven monumentale boerderijen en een aantal woonhuizen worden compleet vernietigd door de helse brand. Men spreekt zelfs van een “vuurstorm”. Strenge vorst en daardoor zeer droge rieten daken en een felle zuidoostenwind maken dat het vuur zich met grote snelheid verplaatst van het ene pand naar het andere. De hitte was zo intens dat het bluswater al bijna verdampt was voordat het de vuurhaarden bereikte. Uit de hele regio zijn ca.150 brandweerlieden bezig geweest met blussen. De Vliet leverde genoeg bluswater, maar door de strenge vorst moesten wel eerst gaten in de meer dan 20 cm. dikke ijslaag worden gezaagd om bij het water te kunnen. De oorzaak van de brand is altijd een mysterie gebleven.

Wij slaan rechtsaf en lopen de Boezemkade op. Langs de met riet begroeide oever van de Ottelandsche Vliet kijken we uit over een oer-Hollands polderlandschap. Het is hier nu een oase van rust, maar dat is op oudejaarsdag wel anders. Er is traditiegetrouw op de laatste dag van het jaar een carbid-battle tussen de dorpen Ottoland en Goudriaan. Een vriendengroepje haalt bijna jaarlijks de pers met hun creaties voor het carbidschieten. Henk de Tank, Fleur de Mitrailleur, Bob de Bommenwerper en Teun de Dreun zorgen voor veel bezoekers op dit jaarlijkse evenement.

Aan het einde van het lange pad komen we uit bij de Brandwijkse dijk. Hier steken we een bruggetje over en wandelen richting de Achterlandse Molen. In de verte ligt het dorp Groot-Ammers zich verschuilend achter de dijk langs de Lek. Langs het landelijke weggetje “Achterland” is weer veel te zien. Een boer schrikt zichtbaar als hij de twee Zusjes langs ziet lopen. Hij verdwijnt razendsnel in de stal..... Het lijkt of de tijd hier heeft stil gestaan. Ottoland ligt ook in het deel wat ook wel de “bijbelbelt” wordt genoemd. Vaak grote gezinnen en godsdienst heeft een grote plaats in het dagelijkse leven.

Langs een theetuin, een stel leuke schapen en varkens komen we bijna aan het einde van deze weg. Maar op nummer 33 van dit landelijke weggetje werd op 14 december 1965 een gruwelijke moord gepleegd. Veevoerhandelaar Arie Blokland werd vermoord in het aardappelhok door zijn neef. Deze geruchtmakende moord in de Alblasserwaard was landelijk nieuws en hield de gemoederen dagenlang bezig in het anders o zo rustige Ottoland.

De N216 steken we over en we bewonderen de wipmolen “Westermolen” uit 1652 die daar langs de Vliet staat te pronken. Over de graskade lopen we richting Goudriaan en is onze eigen gemaakte “Route 66“ bijna ten einde. Ottoland krijgt nog een vervolg, want we zijn nog lang niet uit gekeken.......