Uitstapje naar “Turkije” en Pippie was een beetje Dom!

Zaterdag 15 Augustus

Wasdag!

Zondag 16 Augustus

Boven Maroneia ligt een bos had ik gezien op de kaart. Daar wilde ik naar toe. Dus Griekse Adonis lief aangekeken en ja hoor, daar gingen we weer. Eerst gingen we op jacht naar een brood. Valt niet mee in deze regio, weinig supermarkten. Laatste dagen zijn we een beetje ongeorganiseerd bezig. Geen brood te krijgen natuurlijk, het is zondag, gisteren was alles ook al dicht. Het was een ‘hoge’ feestdag in Griekenland, 15 Augustus is namelijk Panagiadag. Bij ons was het gisteren ook een ‘hoge’ feestdag namelijk wasdag......

Zonder brood brommen we Maroneia uit, en het Orgomeno Bos binnen. Dit jonge bos bestaat hoofdzakelijk uit jonge pijnbomen. De eerste bewoner die we tegenkomen is een schildpad. En even later brommen we nummer twee voorbij. Het bos ziet er vreselijk uit, hele gedeeltes staan vol met de stakerige grijze skeletten van naaldloze pijnbomen. Een treurig gezicht en we vragen ons ook af wat daar de reden van is. Griekse Adonis ziet weer een weggetje dat naar de top van een hoge heuvel leidt. Het weggetje kronkelt zich om de heuvel heen met steeds wisselende uitzichten. Boven op de top is het uitzicht prachtig, kleine dorpen temidden van een lappendeken van stukjes grond in allerlei vormen en kleuren.

We zijn niet alleen op de top, er is ook weer een uitkijkpost van de brandweer met een aardige brandweerman. Hij kon ook het mysterie van de dode pijnbomen oplossen. In Mei is er een vreselijk noodweer over dit gebied getrokken. Het heeft zo vreselijk hard gehageld dat alle naalden van de pijnbomen werden afgeslagen, en helaas waren ze toen ten dode opgeschreven.😳 Blij dat wij hier toen niet waren met ons campertje.....

Na afscheid genomen te hebben vinden we onze weg via een aantal witte weggetjes naar het grote dorp Xilagani. Geen brood te vinden, we ploffen op een klein terras neer. Dan maar aan de Mezé. Griekse Adonis zijn Tsipouro en ik een wijntje. Dat werd geserveerd in een waterglas, jullie begrijpen wel dat het daarna tijd was voor een lange siësta......

Maandag 17 Augustus

Morgen gaan we vertrekken, het is tijd om een uitstapje naar een heel ander gebied te maken. Maar eerst gaan we nog richting Molivoti Beach, daar vlakbij ligt een platte heuvel van 39 meter hoogte in zee. Ernaast ligt de Ptelia Lagoon. Eerst volgen we een eindeloze weg tussen de katoenvelden door, maar we komen weer uit bij een bijzonder plekje. We brommen de platte heuvel op. Boven op de heuvel staat een klein kerkje. Een prachtig uitzicht over de Ptelia Lagoon. In de verte grote groepen flamingo’s en pelikanen, helaas veel te ver weg om te fotograferen. Op de duinen van Molivoti Beach, hebben een stelletje vrijbuiters wat bouwels neergezet. Kijk maar eens goed naar de foto, ik was geschokt van wat ik zag......

Laatste stop was bij het kerkje in de lagune. Ineens vliegt er een uil over ons hoofd en land op het dak van het kerkje. Griekse Adonis zegt dat het een roofvogel was, ik blijf erbij dat het een uil was. Voor de laatste keer steken we het riviertje Lissel over. Hier woont een blauwe reiger. Iedere keer vliegt hij weg als we langs brommen. Deze keer bungelt er een grote slang uit zijn snavel. Prachtig gezicht, even later iets verderop schrokt hij hem zo naar binnen. Een mooi einde van ons verblijf in dit vogelrijke gebied.

Dinsdag 18 Augustus

De ochtend was al een eind gevorderd toen Griekse Adonis het gas intrapte van die ‘Duitser’. Na Xilagani nemen we de binnendoor weggetjes richting Sapes. De katoenvelden maken plaats voor hoofdzakelijk tabaksplantages. In Tracië bestaat de bevolking uit een mengelmoes van Turken, Pomaken, Roma en Pontiërs. Een mozaïk van culturen, rassen en religies die hier samenkomen. We tuffen langzaam door een aantal Turks aandoende dorpjes zoals Ergani, Pelagia en Strimi. De wegen zijn smal maar het gaat allemaal net goed. De sfeer veranderd, iets Oosters doet zijn intrede. Zijn we nog wel in Griekenland? De puntige minaret steekt boven het dorp uit, de vrouwen dragen hoofddoeken en donkere kleding. We worden verwonderd nagekeken. Bij Sapes gaan we via Arriana richting Fillira.

Bij Fillira rijden we ons vast, de hoofdweg is geblokkeerd door de wekelijkse markt. Via een paar achteraf straatjes lukt het ons om de camper door het dorp te manoeuvreren. Een vriendelijke marktvrouw geeft ons zomaar wat tomaten. Ze wil niet op de foto. Ik had op Google Earth bij het dorp Gratini een meer gezien. Misschien een plekje om te overnachten? Nee dus, het is een stuwmeer waar elektriciteit wordt opgewekt voor de stad Komotini. Verder maar weer, we rijden bovenlangs de grote stad Komotini en gaan richting Iasmos. Onderweg nergens geen leuke plaatsen om vrij te staan. Totdat we net na het dorp Palychoro, de Xiropotamos rivier oversteken en ineens zien we een prachtige plek aan de rivier. Ja, dit is het.

We staan prachtig, het is eind van de middag. Witte reigers vissen in de rivier, als ik dichterbij probeer te komen vliegen ze met een schelle kreet weg. Na het eten sluiten we de camper af, alarm erop en lopen 300 meter terug naar de brug over de rivier. We vermaken ons met de moerasschildpadden die in de rivier zwemmen. Twintig minuten later lopen we terug, ik stap de camper binnen, het schuifraam aan de passagierskant stond open. Oh, wat dom van mij! Ik had alles gecontroleerd, raam vergeten. Toen wij wegliepen stond er een pickup verderop met een man en zijn dochtertje. Jullie raden het al....... Op de passagierstoel stonden twee toilettassen. Mooi weg! Maar gelukkig was dat het enige, dus we komen er heel goed vanaf....... Ik was een beetje dom........ Wat een domper op een mooie dag.

Woensdag 19 Augustus

Na een doorwaakte nacht, ik natuurlijk..... Griekse Adonis snurkte er lustig op los. Ik voelde me niet lekker meer op dit prachtige plekje. Ook al was het onze eigen schuld. Wat gaan we doen nu? Ik heb zelfs geen borstel meer om die ragebol van me in fatsoen te krijgen. Meeste toiletspullen had ik wel in voorraad, maar een aantal dingen moeten we toch weer aanschaffen. We besluiten een klein stukje terug te rijden, en de stad Komotini een bezoek te brengen. Half uurtje later tuffen we de stad in, we parkeren bij een grote supermarkt op loopafstand van het centrum.

Komotini is geen mooie stad, het heeft een moderne uitstraling maar heeft wel Oosterse invloeden. In het oude centrum zijn nog veel traditionele winkels en werkplaatsen die je in veel andere Griekse steden niet meer vindt. Eerst kopen we bij de supermarkt bijna alles wat we moeten vervangen. Daarna lopen we nog naar het centrum. In de oude straatjes hoor je Turks praten, de gevels van de winkels zijn in het Turks. Bij een Bougatsa zaakje, eten we de lekkerste Bougatsa met tyri (fetakaas) die we ooit gegeten hebben. Smalle steegjes overwoekerd met druiven, Turkse café’s vol met pratende mannen. De Turkse vrouwen met hoofddoek doen hun dagelijkse boodschappen. Het voelt absoluut niet Grieks.

Later bij de camper bekijken we wat we gaan doen. We besluiten via Egiros richting Lagos te rijden. Voorbij Lagos nemen we de afslag naar Abdira. We vinden een camping aan het strand bij Mandras Beach. Camping Natura wordt onze verblijfplaats voor de komende dagen. Een grote camping aan een prachtig strand. Mijn Moedertje dacht  toen ze de naam van de camping hoorde dat we in ons blootje liepen.........😆🥴 En de groeten van een domme Pippie!