De verborgen hoofdstad, Chora!

De hoofdstad van Samothraki wordt Chora genoemd en ligt 6 kilometer van het havenplaatsje Kamariotissa. Vanaf zee is het plaatsje niet te zien, het ligt enigszins verborgen aan de voet van de berg Saos, omgeven door pijnbomen. De reden daarvan is, dat het eiland in vroegere tijden regelmatig aangevallen werd door piraten. Het pittoreske dorp, want meer is het niet, is gebouwd in de vijftiende eeuw. Het had zelfs een kasteel met een wachttoren, de Gattilusi toren. Deze uitkijktoren werd gebouwd in 1430 om de inwoners van het dorpje te waarschuwen en ter bescherming tegen de wrede aanvallen van de piraten.

Vanuit Chora leiden een aantal wandelroutes naar de top van de 1660 meter hoge berg Saos. De top van de indrukwekkende berg wordt ook wel Fengari genoemd, wat Maan betekent. Want als je de top van de Fengari beklimt met volle maan, zouden al je wensen uitkomen. Nou, mijn wens is al uitgekomen! We zijn hier op dit prachtige eiland waar zoveel te ontdekken valt.

We wandelen door de met keien beklede straatjes naar de bovenkant van het dorp. Onderweg komen we kleine kafenions tegen en een aantal kunstzinnige winkeltjes die wachten op de weinige toeristen. De kerk is net uit en de mensen lopen in hun beste kleren naar het café voor een Griekse koffie. Er zijn ook veel winkeltjes die lokale produkten verkopen. Een aantal huizen zien er verzorgd uit maar vele zijn dringend aan renovatie toe. Het zou zonde zijn, om dit dorpje waar de tijd heeft stil gestaan te laten vervallen tot een ruïne.

Via een aantal steile weggetjes en trappen vinden we de weg naar het kasteel met de wachttoren. Wat ook opvalt zijn de keramische dakpannen met de stenen op de daken. Het weer kan hier ontzettend spoken. We dalen weer af naar beneden en besluiten hier later in de week nog een keer terug te komen.

Na een kleine siësta, rijden we een stukje naar het zuiden. We slaan een verkeerd weggetje in en komen uit bij de zee. De velden staan vol met gerst en tarwe, daar tussen het rood van de klaprozen. Het keien strand is verlaten, op een enkele oude boot na. Hobbelend rijden we terug, we worden begeleid door een aantal kuifleeuwerikken die spelend voor ons uit vliegen. 

Tijd om te gaan eten, via een tip belanden we in vistaverne Agrogiali met een schitterend uitzicht over de zee. Met een drankje en een hapje hebben we helemaal het Griekse eilandgevoel te pakken. Een sentimentele Griekse smartlap op de achtergrond maakt het compleet. We turen over de zee, in de verte de contouren van het Turkse eiland Imvros. Een boot is aan het vissen. Wij weten al wat we morgen weer op ons bordje krijgen. Morgen een nieuw avontuur! Dit was aflevering 8 van de Griekse Soap!