De verborgen Tuin!

Zondag 19 April

We vinden op deze vroege zondagmorgen in één keer ons startpunt, dat is echt een klein wonder. Dongen wacht op ons om ontdekt te worden. Het is lekker wandelweer, maar de zon verschuilt zich achter de wolken. Links slaan we een bospad in en lopen we in een flink tempo door. Op het laatste moment, we waren er al bijna voorbij, zien we een houten hek met een oud en verweerd bord. Het bord is van Natuurvereniging Ken en Geniet. Deze vereniging is opgericht in 1958 door enkele mensen die elkaar tegen kwamen in de natuur. Hoe mooi is dat!

We staan voor de ingang van Natuurtuin Kandoel. Nieuwsgierig kijken we in het rond, bezoekers zijn welkom. Ik open het hek en we lopen voorzichtig verder. Een dikke merel zingt het hoogste lied. Verbaasd kijk ik om me heen, we komen in een verborgen tuin. De appelbomen staan te pronken met roze bloesem, een dikke hommel vliegt van bloem naar bloem. Even verder ligt een kleine poel met een ijsvogelwand, de oever bedekt met heldergroene kussens van het sterretjesmos. In Engeland noemen ze deze mossoort, luciferkopjesmos. Als je goed kijkt, zie je waarom.

Langs een bijenstal komen we uit op een klein weilandje met ouderwetse hooimijten. Het veld wordt ieder jaar ingezaaid met een ouderwets bloemenmengsel, waar veel verschillende vlinders op af komen. Ik zou hier wel uren kunnen ronddwalen, maar mijn wandelmaatje heeft altijd haast. We kijken nog even bij Clubhuis Ons Nest, waar het vol hangt met vogelhuisjes. Wat een paradijsje is deze verborgen tuin. Ik neem met tegenzin afscheid.

We volgen het bospad verder, vlakbij de verborgen tuin, ligt ook vogelreservaat De Kleine Heiningen. Langs het pad een tapijt van gele bloemen, het is het Geel Nagelkruid. Aan het einde van het pad komen we uit bij het Wilhelminakanaal. Dit volgen we een stukje tot de Rijense Brug. De pilaren van de brug zijn kunstig beschilderd. We steken de brug over en komen uit aan de andere zijde van het kanaal.

Al rond kijkend lopen we Boswachterij Dorst binnen, dit natuurgebied valt onder de Baronie van Breda. Ben niet zo dol op deze bossen, saai en eentonig. De Brandnetels schieten overal ook uit de grond. Vele mensen denken gelijk aan jeuk als ze de naam horen. Ik ook dus, als kind ben ik zo vaak in de brandnetels gevallen. Huilend naar huis en Moederlief haalde de azijnfles maar weer te voorschijn. Terwijl als je goed op let, groeit er meestal naast de veroorzaker van de jeuk het paarse Hondsdraf. Je kneust de bladeren, en je hebt een middel om de ‘brand’ te blussen. Toch knap van de natuur. Het zijn de brandhaartjes van de brandnetel die de jeuk veroorzaken.

De Brandnetel heeft heel veel goede eigenschappen. De Griekse geneesheer Hippocrates roemde de plant om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Paarden, koeien en geiten zijn gek op verdroogde brandnetels, en de kippen leggen meer eieren als ze de prikkers eten. En ze zijn ook een soort powerfood, een vitaminebom. Je kan er soep van maken of je eet het als een soort spinazie🤢

Een hippe vader komt joggend voorbij achter de kinderwagen. Bijzonder. De zon komt te voorschijn. Een prachtig Beukenbos gevangen in de gouden gloed van de gefilterde zonnestralen. Langs de bekende duiventil lopen we weer richting de brug.

De verrassing van deze wandeling was de verborgen tuin. Een klein paradijsje. Stil en vredig.

Wandel en je hart en je voeten zullen volgen!