Wandelen over de eeuwenoude dijkjes rond 's Gravenmoer!

We laten de mannen al kaartend achter, en het biljart wacht ook nog. Dus wij zijn direkt verdwenen en staan even later midden in het dorp 's Gravenmoer. Als eersten lopen we de Kerkdijk op, met aan de linkerkant het mooie Kerkebos. Mijn spiedend oog ziet gelijk iets bijzonders in het wiel wat in het bos ligt. In het water zwemt een trotse Nederlandse woerd. Ik begrijp dat hij trots is want hij heeft een bijzondere exotische dame aan de haak geslagen. Ik kronkel mijzelf in allerlei bochten om die beauty op de foto te krijgen, en dat viel niet mee.

Dan komen we op de Dongedijk, waarvandaan je een prachtig zicht heb op het riviertje  de Donge. In de bermen zie ik eindelijk het voorjaar beginnen. Speenkruid en madeliefjes en de bijzondere bloemknoppen van het Groot Hoefblad zijn te voorschijn gekomen. De bladeren van het Groot Hoefblad komen pas te voorschijn als de bloemen zijn uitgebloeid. De bladeren zijn gigantisch en kunnen wel een halve meter breed worden. We slaan rechtsaf en lopen de Slapende dijk op. De Slapende dijk is destijds aangelegd om het dorp voor overstromingen te behoeden. -s Gravenmoer is ontstaan als veenkolonie. Van het begin af was het dorpje een schippersplaats, waar gehandeld werd in turf, stro en rijshout. In 1421 werd het dorp tijdens de Sint-Elisabeths vloed zwaar getroffen.

Na dit slaapverwekkende dijkje, lopen we via de Dwarsdijk naar de Hogedijk. Een erg leuk dijkje, met een paar leuke huizen, hippe pony's, nieuwsgierige koetjes en een pluktuin. In die tuin waar iedereen welkom is, stond een leuk bankje voor ons theetje. Er viel nog niks te plukken maar het was wel een mooi plekje. Na een korte pauze lopen we de Brouwersdijk op. De Brouwersdijk is genoemd naar de brouwerij die in vroeger tijden bij de ingang van de dijk stond. Aan het eind van deze dijk steken we de Hoofdstraat over en komen we weer op de Kerkdijk.

Op de Kerkdijk is het een hele drukte, ook wel met wandelaars en fietsers maar vooral de roeken hoog in de bomen hebben het druk.Er zitten hele kolonies roeken met tientallen nesten. Omdat de bomen nog niet in het blad staan kun je alles goed bekijken. Er wordt volop gebouwd en de takjes en mosjes worden constant aangevoerd om het nest nog mooier en groter te laten worden. En wat een lawaai maken de roeken. Het gekras en geschreeuw klinkt over het hele kerkpad.

We komen weer op het beginpunt uit. Wat een leuke wandeling was dit weer. Ik wil nog even terugkomen op die exotische schoonheid van het begin van het verhaal. Na enig onderzoek blijkt het een Manderijneend te zijn. Ze komen niet veel voor in het wild. Dus de trotse Nederlandse woerd kan trots op zichzelf zijn. Maar hij zal toch van een koude kermis thuis komen want de exotische schone is namelijk een mannetje!