't Waterloopke!

Vrijdagochtend vroeg wordt er volop gezocht naar een leuke wandeling. Ik ben in het ouderlijk huis in Kaatsheuvel. De printer spuugt de wandeling in knalroze uit, en de helft van de beschrijving staat er niet op. Maar het duo Slim & Snugger, jullie raden het al, dat zijn Moederlief en Pippie, gaan het er gewoon op wagen. We gaan het Ommetje Elshout lopen, en op z'n Brabants heet de wandeling 't Waterloopke. Daar geef ik natuurlijk de voorkeur aan, want ik heb niet voor niks 'halve' Brabantse roots.

We stallen Suzi aan het begin van de Kooilaan, niet ver van Oud-Heusden. We lopen de laan in en gelijk is het raak. Een groepje reigers in het riet, en dat is bijzonder want je ziet ze meestal alleen. Dan lopen we het gebied in van Eendenkooi Ter Kwak, de eendenkooi is ruim 500 jaar oud en nog in gebruik. De eenden worden gevangen om ze te ringen of om ze te onderzoeken. Er staat nog een oud charmant huisje van de kooiker, helaas is de eendenkooi niet te bezoeken. Aan beide zijden van het laantje liggen populieren bossen. 

We naderen de Zeedijk, waaraan de Elshoutse wielen liggen. Een wiel is een kleine diepe poel die ontstaat door een dijkdoorbraak. Het mooie dijkje slingert zich door het landschap. Voorbij het Koppelwiel verlaten wij het dijkje. Struinend lopen we het weiland door, proberend onze weg te vinden. We zijn het spoor namelijk allang weer bijster. Want we kwamen er achter, dat we de route achterste voren aan het lopen zijn. Dus we zijn weer goed bezig! Op goed geluk gaan we de dijk weer op. Als we de dijk helemaal uitlopen dan zijn we weer in Waalwijk, en dat is nu net de bedoeling niet. Veel schapen en dartele lammetjes op de dijk, altijd schattig. Gelukkig is de ene helft van het duo Slim& Snugger erg wakker, en ziet ze ons gelukkig weer op het rechte spoor te krijgen. We snijden een heel stuk af, dwars door een weiland, kruipend onder het schrikdraad door. We komen terecht op een doodsaaie polderweg. Er kwam geen eind aan maar we arriveren toch weer op de Elshoutseweg vlakbij ons beginpunt.

Maar onze nieuwsgierigheid werd gewekt door een mysterieuze rode poort aan de overkant van de weg. Dit was de ingang van voormalig landgoed Pax. Het moeilijk toegankelijk gebiedje, is erg leuk om doorheen te lopen. Ik kwam een mooi ooievaarsnest tegen, waar het mannetje zijn vrouwtje, wat zit te broeden, dapper bewaakt. Er is ook een wiel met een leuk bankje, waar we de kolonie blauwe reigers hebben zitten observeren. Hoog in de bomen hebben ze hun nesten. Nou, we hadden weer aardig wat kilometers in de benen. Maar er wacht ons nog een missie. Even langs bij mijn trouwe volgers, Ome Mari en Tante Corrie. Verwilderd en verwaaid staan we voor de deur. Helaas, helaas niet thuis!!! Zij zijn ook natuurlijk lekker  een ' loopke' aan het maken!