Het wilde zuiden!

Na een stille nacht werden we gewekt door het kraaien van een haan. Dat is goed wakker worden. Chrisje ging een broodje halen en met een vers sapje hadden we een snel ontbijtje op het balkon. Vandaag willen we naar het zuidelijkste puntje van Rhodos,namelijk het schiereiland Prasonísi. 

We vertrekken uit Ialyssós en rijden langs de kust naar het zuiden. Maar bij Kalavárda gaat het al mis en nemen we een verkeerde afslag. Spijt krijgen we daar helemaal niet van want we belanden in de 'Alpen' van Rhodos. Het autootje moet er flink aantrekken want we stijgen constant. De wolkenflarden hangen tussen de bomen en de natuur is hier op zijn indrukwekkends. Wij voelen ons klein. Regelmatig stoppen we om de rauwe canyons en kloven te fotograferen. Helaas is het niet echt helder vandaag ,dus wat mindere kleuren op de foto's.

We passeren het wijndorp Émbona, daar gaan we zeker een andere keer op onderzoek uit. Hele vlaktes met wijnstokken liggen tegen de hellingen waar ze normaal de hele dag door de zon beschenen worden. Maar niet vandaag. Velden vol wilde margrieten en andere bloemen zijn een feest voor het oog. Na Kattavia nemen we de afslag naar Prasonisi Beach. Deze brede zandrug naar het eilandje Prasonísi valt nu eens te prooi aan de zee en is dan weer goed begaanbaar. Voor surfers is Prasonísi een van de hotspots in het Middelandse Zeegebied. Met gemiddeld windkracht 5 en uitschieters naar windkracht 7 is dit een van de winderigste surflocaties ter wereld.

Bijzonder om te zien dat het vaste land door het strand verbonden wordt met het eilandje Prasonisi. Eerst een lunchje en dan een wandeling over het brede strand. De surfboy's zijn alles aan het voorbereiden voor het komende seizoen. Voor ons wordt het tijd om noordwaarts te gaan, want het is nog een pittig stukje rijden. Misschien niet in het aantal kilometers maar de weg is bochtig en we nemen ook nog een stuk off-road. Wat weer een goede keus blijkt. Het landschap is rauw en desolaat, maar zo mooi in zijn eenzaamheid. Het laatste stuk gaat weer langs de kust, hier zijn geen stranden maar kassen vol tomaten. We hebben zelfs graanvelden en aardappelvelden langs de zee gezien. Heel apart! 

Het was een prachtige tocht,  dit is het Rhodos wat we wilden vinden en ontdekken. Hier worden wij wild enthousiast van, ik tenminste wel en Chrisje die wordt ook wild van andere dingen!